۴۲۹۲.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى راست كه ستايشِ گويندگان بدان نرسد و نعمت هايش را شمارشگران نتوانند شمارش كنند ، و تلاشگران حقّش را نتوانند به جاى آورند؛ آن كه ژرف پويى همّت ها دركش نكند و كاوش زيركى ها بدان نرسد؛ آن كه براى صفتش نه مرزى محدود است و نه وصفى موجود و نه وقتى شمارش شده و نه پايانى معيّن. به توانمندى اش آفريده ها را آفريد و به رحمتش بادها را پراكَند و با صخره ها (كوه ها) لرزش زمينش را مهار كرد.
۴۲۹۳.امام على عليه السلام :سپاسْ خداى راست كه با آفريده هايش بر آفريدگانش تجلّى كرد و با حجّتش بر دل هايشان آشكار گرديد . آفريده ها را بى كاربرد انديشه آفريد ؛ چرا كه انديشه جز براى آنان كه برخوردار از ذهن اند ، شايسته نيست و او در ذات خود داراى ذهن نيست.
۴۲۹۴.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه فضلش را در بين بندگانش پراكنده ساخته است و دست خويش را در بين آنان به بخشندگى گشوده است . او را در همه كارهايش سپاس مى گوييم و از او براى رعايت حقوقش يارى مى طلبيم.
۴۲۹۵.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه سپاسش در بين بندگانش منتشر است، سپاهش غالب، و عظمتش متعالى است. او را بر نعمت هاى پياپى و نعمت هاى بزرگش سپاس مى گويم ؛ همو كه بردبارى اش بزرگ است و مى بخشد و در هر آنچه كه حكم مى كند ، داد مى ورزد و بر آنچه كه مى آيد و آمده ، داناست . به دانش خود آفريده ها را آفريد و بدون پيروى از نمونه و آموزش ديدن ، به حكمت خود ، آنان را پديد آورد.
۴۲۹۶.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه كارهاى مخفى را مى داند و نشانه هاى آشكار بر هستى او گواه اند . چشم بينا او را نمى تواند ديد . با اين حال ، نه چشمى كه او را نديده ، [ مى تواند او را ] انكار كند و نه دلى كه او را اثبات كرده ، [مى تواند] او را ببيند.
۴۲۹۷.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه مكانى او را فرا نمى گيرد و زمانى او را محدود نمى كند . به قدرت خود ، برترى يافته و به توانمندى اش ، نزديك گشته است . پيشى گيرنده در هر پيشكش و بخششى و گشاينده هر گرفتارى و سختى اى . او را بر بخشش كرمش و فراوانى نعمتش سپاس مى گويم و براى دستيابى به خشنودى اش و رضايت به حكمش از او يارى مى جويم . به او ايمان دارم و با يقين بر او توكّل مى كنم.
