۴۳۲۵.امام على عليه السلام :از گناهانى كه نابودى را جلو مى اندازند ، به خدا پناه مى برم.

۴۳۲۶.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: بار خدايا ! از شب غفلت ، و روز پشيمانى به تو پناه مى بريم.

۴۳۲۷.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: بار خدايا! به تو پناه مى برم از اين كه حقّى را كه خشنودى تو در آن نيست ، بگويم و بدان خشنودى غير تو را بجويم ؛ و به تو پناه مى برم از اين كه در پيش مردم ، خود را به چيزى آراسته كنم كه مرا نزد تو زشت مى گرداند ؛ و به تو پناه مى برم از اين كه عبرت براى بنده اى از بندگانت گردم ؛ و به تو پناه مى برم از اين كه يكى از بندگانت با آنچه به من آموخته اى ، از من سعادتمندتر گردد.

۴۳۲۸.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: بار خدايا! دنيا را براى من زندان قرار مده و جدايى از آن را غمبار مكن . به تو پناه مى برم از دنيايى كه مرا از آخرتْ محروم كند ، و از آرزويى كه از عملْ بازم دارد و از زندگى اى كه خير مُردن را از من بگيرد.

۴۳۲۹.امام صادق عليه السلام :امير مؤمنان شنيد كه كسى مى گويد : بار خدايا! از فتنه (آزمايش) به تو پناه مى برم. فرمود : «مى بينمت كه از مال و فرزند ، به خدا پناه مى جويى . خداوند متعال مى فرمايد : «اموال شما و فرزندانتان تنها [ وسيله ] آزمايشى [ براى شما ]هستند» . ليكن بگو : بار خدايا! از آزمايش هاى گم راه كننده به تو پناه مى جويم» .

۴۳۲۵.عنه عليه السلام :أعوذُ بِاللّهِ مِنَ الذُّنوبِ الَّتي تُعَجِّلُ الفَناءَ . ^۱

۴۳۲۶.عنه عليه السلامـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ: اللّهُمَّ إنّا نَعوذُ بِكَ مِن بَياتِ غَفلَةٍ ، وصَباحِ نَدامَةٍ . ^۲

۴۳۲۷.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ أن أقولَ حَقّا لَيسَ فيهِ رِضاكَ ألتَمِسُ بِهِ أحَدا سِواكَ ، وأعوذُ بِكَ أن أتَزَيَّنَ لِلنّاسِ بِشَيءٍ يَشينُني عِندَكَ ، وأعوذُ بِكَ أن أكونَ عِبرَةً لِأَحَدٍ مِن خَلقِكَ ، وأعوذُ بِكَ أن يَكونَ أحَدٌ مِن خَلقِكَ أسعَدَ بِما عَلَّمتَني مِنّي . ^۳

۴۳۲۸.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: اللّهُمَّ لا تَجعَلِ الدُّنيا لي سِجنا ، ولا فِراقَها عَلَيَّ حُزنا . أعوذُ بِكَ مِن دُنيا تَحرِمُنِي الآخِرَةَ ، ومِن أمَلٍ يَحرِمُنِي العَمَلَ ، ومِن حَياةٍ تَحرِمُني خَيرَ المَماتِ . ^۴

۴۳۲۹.الإمام الصادق عليه السلام :سَمِعَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام رَجُلاً يَقولُ : اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِنَ الفِتنَةِ .
قالَ: أراكَ تَتَعَوَّذُ مِن مالِكَ ووَلَدِكَ؛ يَقولُ اللّهُ تَعالى: «إِنَّمَآ أَمْوَ لُكُمْ وَ أَوْلَـدُكُمْ فِتْنَةٌ»^۵
ولكِن قُل : اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِن مُضِلّاتِ الفِتَنِ . ^۶