۴۳۳۳.امام على عليه السلامـ در طلب خير ـ: آنچه خدا خواست ، واقع شد . بار خدايا! از تو طلب خير مى كنم ، همچون طلب كسى كه كارش را به تو سپرده و خويش را به تو تسليم كرده و در كارش تسليم توست و تنها به تو رو نموده و در هر آنچه كه بر او فرود آيد ، به تو توكّل كرده است .
بار خدايا ! به سود من بگزين و به زيان من مگزين؛ براى من باش و نه به زيان من؛ به من يارى رسان و نه به زيان من ؛ به من كمك كن و نه به زيان من؛ مرا توانا ساز و نه ناتوان ؛ و مرا به سوى خوبى هدايت كن و گم راهم مساز؛ و به قضايت خشنودم كن و تقديرت را براى من مبارك ساز . تو آنچه بخواهى ، مى كنى و آنچه بخواهى ، حكم مى نمايى ، و تو بر هر چيزى توانايى .
بار خدايا ! اگر خيرِ دين و دنيايم و پايان كارم ، در اين امر است، آن را بر من آسان ساز و اگر غير از اين است ، آن را از من دورساز ـ اى مهربان ترينِ مهربانان ـ كه تو بر هر چيزى توانايى . خداوند ، ما را بس و او بهترين وكيل است .
۴۳۳۴.امام على عليه السلامـ در طلب خير از خدا ، پس از آن كه دو ركعت نماز گزارد ـ: بار خدايا! من به كارى كمر بستم كه تو مى دانى . اگر مى دانى كه در اين كار براى من در دين، دنيا و آخرتم خيرى هست ، آن را بر من آسان كن و اگر مى دانى كه در اين كار براى من در دين، دنيا و آخرتم شرّى هست ، آن را از من دور ساز ، چه آن را ناخوش دارم و چه خوش بدارم ؛ چون تو مى دانى و من نمى دانم ، و تو به رازهاى نهانى دانايى .
