۴۰۹۶.الفخرى : روايت شده كه امير مؤمنان على عليه ‏السلام يكى از خدمتكارانش را صدا زد ، ولى او پاسخ نداد . چندين بار صدا زد ، ولى پاسخ نداد .
مردى وارد شد و گفت : اى امير مؤمنان! او ، دمِ در ايستاده است . صدايت را مى‏شنود ؛ ولى پاسخت را نمى‏گويد .
وقتى خادم نزد ايشان آمد ، فرمود : «صدايم را نمى‏شنيدى؟» .
گفت : مى‏شنيدم .
فرمود : «پس چرا پاسخم را نمى‏دادى؟».
گفت : از مجازات كردنت خود را در امان مى‏دانستم .
على عليه ‏السلام فرمود : «سپاسْ خدايى را كه مرا از جمله كسانى قرار داد كه بندگانش از او در امان‏اند».

۴۰۹۷.المناقب ، ابن شهر آشوب : [ على عليه ‏السلام ] چندين بار ، خادمش را صدا كرد و او پاسخ نداد . از خانه بيرون آمد و وى را دمِ در يافت .
گفت : «چرا پاسخ مرا نمى‏دهى؟» . گفت : براى اين كه حال پاسخ دادن نداشتم و از مجازات كردنت در امان بودم .
فرمود : «سپاسْ خدايى را كه مرا از كسانى قرار داد كه بندگانش از او در امان‏اند ، برو . تو در راه خدا آزادى» .
و اشجع سرود :


از ابو حسين نمى‏ترسم
آن كه از خدا بترسد ، از او ترسى نيست .

۴۰۹۶.الفخري : رُوِيَ أنَّ عَلِيّا أميرَ المُؤمِنينَ عليه ‏السلام استَدعى بِصَوتِهِ بَعضَ عَبيدِهِ ، فَلَم يُجِبهُ ، فَدَعاهُ مِرارا فَلَم يُجِبهُ ، فَدَخَلَ عَلَيهِ رَجُلٌ وقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، إنَّهُ بِالبابِ واقِفٌ ، وهُوَ يَسمَعُ صَوتَكَ ، ولا يُكَلِّمُكَ !
فَلَمّا حَضَرَ العَبدُ عِندَهُ ، قالَ عليه ‏السلام : أما سَمِعتَ صَوتي ؟
قالَ : بَلى .
قالَ عليه ‏السلام : فَما مَنَعَكَ مِن إجابَتي ؟
قالَ : أمِنتُ عُقوبَتَكَ .
قالَ عَلِيٌّ عليه ‏السلام : الحَمدُِللّه‏ِ الَّذي خَلَقَني مِمَّن يَأمَنُهُ خَلقُهُ . ^۱

۴۰۹۷.المناقب لابن شهر آشوب : دَعا [عَلِيٌّ عليه ‏السلام ] غُلاما لَهُ مِرارا ، فَلَم يُجِبهُ ، فَخَرَجَ ، فَوَجَدَهُ عَلى بابِ البَيتِ ، فَقالَ : ما حَمَلَكَ عَلى تَركِ إجابَتي ؟
قالَ : كَسِلتُ عَن إجابَتِكَ ، وأمِنتُ عُقوبَتَكَ .
فَقالَ عليه ‏السلام : الحَمُدِللّه‏ِ الَّذي جَعَلَني مِمَّن تَأمَنُهُ ^۲ خَلقُهُ ، امضِ فَأَنتَ حُرٌّ لِوَجهِ اللّه‏ِ .
وأنشَدَ الأَشجَعُ :


ولَستُ بِخائِفٍ لِأَبي حُسَينٍ ومَن خافَ الإِلهَ فَلَن يَخافا^۳