۴۱۶۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در وصف على عليه السلام ـ: اين درياى خروشان و خورشيد برآمده ، در بخشش ، از فراتْ بخشنده تر است و دل گشاده تر از دنيا . هر كس او را دشمن بدارد ، لعنت خدا بر او باد !

۴۱۷۰.امام على عليه السلام :مرا همراه پيامبر خدا ديدى كه از گرسنگى سنگ بر شكمم مى بستم و امروز ، زكات من به چهل هزار [ دينار] مى رسد .

۴۱۷۱.امام على عليه السلام :مرا در روزگار پيامبر خدا ديده بودى كه از گرسنگى سنگ بر شكمم مى بستم و زكات من امروز به چهل هزار دينار مى رسد .

۴۱۷۲.سنن الدارقطنىـ به نقل از ابو سعيد ـ: در [ تشييع ]جنازه اى كه پيامبر خدا هم بود ، حضور يافتم . هنگامى كه [ جنازه را] بر زمين گذاشتند ، پيامبر خدا پرسيد : «آيا بدهى اى بر عهده اوست؟». گفتند : آرى . از او روى تافت و فرمود : «بر دوستتان نماز بگزاريد» .
هنگامى كه على عليه السلام چنين ديد ، در پى پيامبر خدا رفت و گفت : اى پيامبر خدا! او از بدهى هايش رها گشت و من ، ضامن بدهى هاى اويم . پيامبر خدا بازگشت و بر او نماز گزارد و آن گاه رفت و به على عليه السلام فرمود : «اى على ! خدا تو را جزاى خير دهد ! خداوند در روز قيامت ذمّه تو را از دين آزاد كند ، چنان كه تو ذمّه برادر مسلمانت را از دين آزاد كردى . هيچ بنده اى بدهى برادر دينى خود را نمى دهد ، جز آن كه در روز قيامت ، خداوند ، ذمّه او را از دين آزاد مى كند» .

۴۱۶۹.عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آلهـ في وَصفِ عَلِيٍّ عليه ‏السلام ـ : هذَا البَحرُ الزّاخِرُ ، هذَا الشَّمسُ الطالِعَةُ ، أسخى مِنَ الفُراتِ كَفّا ، وأوسَعُ مِنَ الدُّنيا قَلبا ، فَمَن أبغَضَهُ فَعَلَيهِ لَعنَةُ اللّه‏ِ . ^۱

۴۱۷۰.الإمام عليّ عليه ‏السلام : لَقَد رَأَيتُني مَعَ رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله وإنّي لَأَربُطُ الحَجَرَ عَلى بَطني مِنَ الجوعِ ، وإنَّ صَدَقَتِي اليَومَ لَأَربَعونَ ألفا . ^۲

۴۱۷۱.عنه عليه ‏السلام : لَقَد رَأَيتَني أربُطُ الحَجَرَ عَلى بَطني مِنَ الجوعِ في عَهدِ رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ، وإنَّ صَدَقَتِي اليَومَ لَأَربَعونَ ألفَ دينارٍ . ^۳

۴۱۷۲.سنن الدارقطني عن أبي سعيد : شَهِدتُ جِنازَةً فيها رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ، فَلَمّا وُضِعَت سَأَلَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : أعَلَيهِ دَينٌ ؟ قالوا : نَعَم . فَعَدَلَ عَنها ، وقالَ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : صَلّوا عَلى صاحِبِكُم .
فَلَمّا رَآهُ عَلِيٌّتَقَفّى ، قالَ : يا رَسولَ اللّه‏ِ ، بَرِئَ مِن دَينِهِ ، وأنَا ضامِنٌ لِما عَلَيهِ .
فَأَقبَلَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فَصَلّى عَلَيهِ ، ثُمَّ انصَرَفَ ، فَقالَ : يا عَلِيُّ ، جَزاكَ اللّه‏ُ خَيرا ، فَكَّ اللّه‏ُ رِهانَكَ يَومَ القِيامَةِ كَما فَكَكتَ رِهانَ أخيكَ المُسلِمِ ؛ لَيسَ مِن عَبدٍ يَقضي عَن أخيهِ دَينَهُ إلّا فَكَّ اللّه‏ُ رِهانَهُ يَومَ القِيامَةِ . ^۴