۳۳۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آن كـه على را فـرمان بـرَد، مـرا فرمان بُرده، و آن كه على را نافرمانى كند، مرا نافرمانى كرده است، و آن كه مرا نافرمانى كند، خدا را نافرمانى كرده است. آن كه على را دوست دارد، مرا دوست داشته، و آن كه مرا دوست بدارد، خدا را دوست داشته است.
۳۳۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـ: آن كه مرا فرمان بَرَد ، خدا را فرمان برده، و آن كه مرا نافرمانى كند ، خدا را نافرمانى كرده است، و آن كه تو را فرمان بَرَد، مرا فرمان برده، و آن كه تو را نافرمانى كند، مرا نافرمانى كرده است.
۳۳۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به عمّار ـ: پس از من در بين امّتم ناروايى هايى رخ خواهد داد، به طورى كه شمشير در بينشان ردّ و بدل مى گردد و گروهى گروه ديگرى را خواهند كشت و بعضى از بعض ديگر، برائت خواهند جُست. هنگامى كه چنين اوضاعى را ديدى، بر توست روى آوردن به اين اصلعِ ۱ نشسته در سمت راست من، على بن ابى طالب. اگر همه مردم به راهى رفتند و على به راهى، راه على را بپيما و از مردم، كناره گير. على، تو را از هدايتْ دور نمى كند و به پستى راهنمايى ات نمى كند. اى عمّار! فرمانبرى از على ، فرمانبرى از من است، و فرمانبرى از من، فرمانبرى از خداست.
۳۳۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره على عليه السلام ـ: آن كه او را دوست بدارد، مرا دوست داشته، و آن كه او را فرمان بَرَد، مرا فرمان برده است.
۳۳۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره على عليه السلام ـ: فرمانبرى از او پس از من ، به سان فرمانبرى از من، بر امّتم واجب است.
۳۳۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى على! تو امين امّت منى و پس از من، حجّت خدا بر آنانى. سخن تو سخن من است، فرمان تو فرمان من، فرمانبرى از تو، فرمانبرى از من، بازداشتنِ تو بازداشتنِ من، نهى تو نهى من، نافرمانى از تو نافرمانى از من، حزب تو حزب من، و حزب من، حزب خداست.
