۳۵۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى على! روز قيامت، دست تو در دست من است. هر جا كه وارد شوم، با من وارد خواهى شد.

۳۵۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـ: روز قيامت، شترى از شترهاى بهشتى به تو داده خواهد شد و بر آن سوار مى شوى. زانوى تو چسبيده به زانوى من و ران پاى تو چسبيده به ران پاى من خواهد بود تا به بهشت، داخل شوى.

۳۵۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در تـوصيف عـلـى عليه السلام ـ: اى اُمّ سلمه! او در روز قيامت، بر شترى از شتران بهشتى به نام «محبوبه» برانگيخته مى شود. زانوى او چسبيده به زانوى من و ران پاى او چسبيده به ران پاى من خواهد بود.

۳۵۲۹.تاريخ دمشقـ به نقل از جابر ـ: پيامبر خدا فرمود : «من و اين (يعنى على عليه السلام ) در روز قيامت، اين گونه (و دو انگشت سبّابه خود را كنار هم گذاشت)، خواهيم آمد» .

۳۵۳۰.امام على عليه السلام :من در رخت خوابْ خوابيده بودم كه پيامبر خدا وارد شد. حسن يا حسين آب خواستند. پيامبر صلى الله عليه و آله برخاست و به طرف گوسفند كم شيرى كه داشتيم، رفت و آن را دوشيد و پر شير شد. حسن [ براى نوشيدن] ، پيش آمد و پيامبر صلى الله عليه و آله او را بازداشت.
فاطمه گفت : اى پيامبر خدا ! گويى ديگرى [يعنى حسين] نزد تو محبوب تر است؟
فرمود : «نه؛ ولى او زودتر آب خواست» .
آن گاه فرمود : «من و تو و اين دو و اين كه خوابيده، در روز قيامت، در يك جا هستيم».

۳۵۲۶.عنه صلى الله عليه و آله :يا عَلِيُّ ، يَدُكَ في يَدي يَومَ القِيامَةِ ، تَدخُلُ مَعي حَيثُ أدخُلُ . ^۱

۳۵۲۷.عنه صلى الله عليه و آلهـ لِعَلِيٍّ عليه السلام ـ: تُؤتى يَومَ القِيامَةِ بِناقَةٍ مِن نوقِ الجَنَّةِ فَتَركَبُها ، ورُكبَتُكَ مَعَ رُكبَتي ، وفَخِذُكَ مَعَ فَخِذي ؛ حَتّى تَدخُلَ الجَنَّةَ . ^۲

۳۵۲۸.عنه صلى الله عليه و آلهـ في وَصفِ عَلِيٍّ عليه السلام ـ: يا اُمَّ سَلَمَةَ ، إنَّهُ يُبعَثُ يَومَ القِيامَةِ عَلى ناقَةٍ مِن نوقِ الجَنَّةِ يُقالُ لَها : «مَحبوبَةٌ» ، تَصُكُّ رُكبَتُهُ مَعَ رُكبَتي وفَخِذُهُ مَعَ فَخِذي . ^۳

۳۵۲۹.تاريخ دمشق عن جابر :قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أنَا وهذا ـ يَعني عَلِيّا ـ نَجيءُ يَومَ القِيامَةِ كَهاتَينِ ـ وجَمَعَ بَينَ إصبَعَيهِ السَّبّابَتَينِ ـ . ^۴

۳۵۳۰.الإمام عليّ عليه السلام :دَخَلَ عَلَيَّ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله وأنَا نائِمٌ عَلَى المَنامَةِ ^۵ ، فَاستَسقَى الحَسَنُ أوِ الحُسَينُ ، قالَ : فَقامَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله إلى شاةٍ لَنا بَكيءٍ ^۶ فَحَلَبَها فَدَرَّت ، فَجاءَهُ الحَسَنُ فَنَحّاهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله ، فَقالَت فاطِمَةُ عليهاالسلام : يا رَسولَ اللّهِ ، كَأَنَّهُ أحَبُّهُما إلَيكَ ؟ قالَ : لا ، ولكِنَّهُ استَسقى قَبلَهُ . ثُمَّ قالَ : إنّي وإيّاكِ وهذَينِ وهذَا الرّاقِدَ في مَكانٍ واحِدٍ يَومَ القِيامَةِ . ^۷