۳۵۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى على!... تو همراه منى در هنگامى كه در مقام محمود ۱ (جايگاه ستوده) مى ايستم؛ دوستدارانمان را شفاعت مى كنى و [ شفاعت تو] پذيرفته مى شود.
۳۵۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم! من بشارت دهنده و هشدار دهنده ام. من پيامبرِ امّى ام. من از سوى خداوند عز و جل درباره كسى به شما خبر مى دهم كه گوشت او از گوشت من و خون او از خون من است. او گنجينه دانش است. او كسى است كه خداوند از بين اين امّت، انتخاب كرد و برگزيد و هدايت كرد و ولىّ او شد . من و او را آفريد و مرا به پيامبرى برترى بخشيد و او را به تبليغ از طرف من برترى داد. مرا شهر دانش قرار داد و او را دروازه آن گردانْد. او را خزانه دانش و جايگاه اخذ احكام قرار داد و به وصى بودن، ويژه اش گردانْد و كارش را آشكار ساخت و از دشمنى با او برحذر داشت. آن كه را دوستش مى دارد، مقرّب گردانْد، پيروانش را بخشيد و همه مردم را به فرمانبرى از او دستور داد.
خداوند عز و جل مى فرمايد : «آن كه وى را دشمن دارد، مرا دشمن داشته، و آن كه وى را دوست بدارد، مرا دوست داشته است. آن كه با او دشمنى ورزد، با من دشمنى ورزيده، و آن كه با او مخالفت كند، با من مخالفت كرده است. آن كه او را نافرمانى كند، مرا نافرمانى كرده و آن كه او را آزار دهد، مرا آزار داده است. آن كه بر او خشم گيرد، بر من خشم گرفته، و آن كه او را دوست بدارد، مرا دوست داشته است. آن كه او بخواهد ، مرا خواسته ، و آن كه به او نيرنگ بزند، به من نيرنگ زده، و آن كه او را يارى كند، مرا يارى كرده است».
۳۵۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى على! تو حجّت خدايى. تو باب خدايى. تو راه به سوى خدايى. تو خبر بزرگى. تو راه مستقيمى و تو نمونه برترى.
اى على! تو پيشواى مسلمانان، اميرمؤمنان، بهترينِ وصى ها وسرور راستگويانى.
اى على! تو فاروق اعظم و صدّيق اكبرى.
اى على! تو جانشين من بر امّت منى. تو پردازنده وام من و به جا آورنده تعهّدات منى.
اى على! تو پس از من، مظلوم واقع مى شوى. اى على! تو پس از من تنها مى مانى. اى على! تو پس از من، [ از حق خودت] باز داشته مى شوى. خداوند را و همه حاضران امّت خود را گواه مى گيرم كه حزب تو حزب من است و حزب من حزب خداست و حزب دشمنان تو حزب شيطان است.
