۳۱۶۶.امام على عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله به من فرمود : «اى على! خداوند متعال، من و تو را به هنگام آفرينش آدم ، از نور خود آفريد و در پشت آدم قرار داد تا به عبد المطّلب رسيد. سپس از عبد المطّلب، دو پاره شد. من در پشت عبد اللّه قرار گرفتم و تو در پشت ابو طالب. پيامبرى ، جز براى من شايسته نيست و وصايت، جز براى تو شايسته نيست. هر كه وصايت تو را انكار كند، پيامبرىِ مرا انكار كرده، و هر كه پيامبرىِ مرا انكار كند، خداوند، او را به رو در آتش فروخواهد انداخت».
۳۱۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چهار هزار سال پيش از آفريده شدن آدم، من و على، نورى در نزد خداى متعال بوديم. هنگامى كه خدا آدم را آفريد، آن نور را در پشت وى قرار داد و همواره، خداوند عز و جل ، آن را از پشتى به پشت ديگر منتقل مى كرد تا آن كه در پشت عبد المطّلب مستقر ساخت. آن گاه از پشت عبد المطّلب بيرون آورد و به دو بخش تقسيم كرد. پاره اى در پشت عبد اللّه و پاره اى در پشت ابوطالب قرار گرفت. پس على از من است و من از على هستم. گوشت او از گوشت من و خون او از خون من است. هركس مرا دوست داشته باشد، به خاطر دوستى با من، او را دوست مى دارد؛ و هر كس او را دشمن بدارد، به خاطر دشمنى با من، دشمنش داشته است.
۳۱۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من و على، نورى در پيشانى آدم بوديم. از پشت هاى پاك به زهدان هاى پاكيزه منتقل شديم تا آن كه در پشت عبد المطّلب قرار گرفتيم. آن نور به دو پاره شد. پاره اى در عبد اللّه و پاره اى در ابوطالب قرار گرفت. من از عبد اللّه به وجود آمدم و على از ابوطالب. و اين، همان سخن خداوند عز و جل است كه مى فرمايد : «و اوست كسى كه از آب، بشرى آفريد و او را [ داراى خويشاوندىِ ]نَسَبى و دامادى قرار داد، و پروردگار تو همواره تواناست» .
