۳۷۰۳.حضرت فاطمه عليهاالسلامـ خطاب به مردمى كه براى گرفتن بيعت از امام على عليه السلام در خانه اش اجتماع كرده بودند ـ: گروهى بد انجمن تر از شما سراغ ندارم. جنازه پيامبر خدا را بر روى دست ما رها كرديد و حكومت را بين خودتان تمام كرديد و ما را به فرمانروايى برنگزيديد و براى ما حقّى قائل نشديد . گويى كه شما آنچه [ پيامبر خدا ]در روز غدير خم فرمود ، نمى دانيد . سوگند به خدا، در آن روز ، پيمان فرمانروايى را براى او بست تا بدين وسيله ، اميد شما را از حكومت ، قطع كند ؛ امّا شما رابطه بين خود و پيامبرتان را قطع كرديد ، و خداوند، بين ما و شما در دنيا و آخرت ، حساب خواهد كشيد.

۳۷۰۴.الأمالى ، طوسىـ به نقل از ابن عبّاس ـ: گروهى از زنان مهاجران و انصار ، در بيمارى حضرت فاطمه عليهاالسلام به عيادتش رفتند و به وى گفتند : درود بر تو، اى دختر پيامبر خدا! حالت چگونه است؟
فرمود : «سوگند به خدا، ناخشنود از دنياتان و خشمگين بر مردانتان ، صبح كردم. آنان را امتحان كردم و افكندم. آنان را آزمودم و از آنان ، بيزار شدم. چه زشت اند سستْ رأيان ، بد سخنان و سستْ نيزگان! «راستى چه زشت است آنچه براى خود پيش فرستادند كه [ در نتيجه ، ] خدا بر ايشان خشم گرفت و پيوسته در عذاب مى مانند» .
سوگند به خدا كه گناه آن را بر گردنشان آويختم و عارِ آن را بر چهره شان پاشيدم . بريده و به خاك ماليده باد [ بينىِ ] گروه ستمكاران!
واى بر آنان! چگونه آن (حكومت) را از ابو الحسن دور ساختند؟! سوگند به خدا، جز شمشيرِ بازدارنده اش و عقوبت دهى اش در ميدان نبرد و خشم ، و تسليم ناپذيرى اش در راه خدا ، چيزى باعث انتقام گرفتن از او نشد.
سوگند به خدا، اگر از زمامى كه پيامبر خدا به او داده بود ، دست مى كشيدند ، او آن را به دست مى گرفت و آن را به ملايمت ، پيش مى بُرد؛ چون او پايه هاى رسالت و ريشه هاى نبوت و محلّ هبوط روح امين و آگاه به كار دين در دنيا و آخرت است : «آرى. اين ، همان خُسران آشكار است» .
سوگند به خدا، نه بينىِ شتر مجروح مى شد ، و نه سوارش آزرده . آنان را به سرچشمه آبى صاف ، زلال ، گوارا و سرشار مى رسانْد كه در كناره هاى آن ، آب بيرون مى زد و گِل و لاى كناره اش پيدا نمى شد و آنان را سيراب شده از آن بيرون مى آورد ، به گونه اى كه از سيرابى ، سنگين مى شدند؛ و خود از آن بهره اى نمى گرفت ، جز به مقدار آب نوشيدن [ تشنه] براى سيراب شدن و [ غذا خوردن] براى جلوگيرى از شدّت گرسنگى ، و [ در اين هنگام] ، بر آنان ، بركات [ خداوند] از آسمان و زمين فرو مى ريخت؛ ولى [ به علّت كارشان] ، خداوند ، آنان را به خاطر آنچه انجام دادند ، مؤاخذه خواهد كرد.
بيا و گوش كن! تا زنده اى ، روزگار ، چيزهاى شگفت را نشانت مى دهد ، اگر چه پس از مرگ ، شگفت زده تر مى شوى . چگونه مى انديشند ، به كدام پايه اى تكيه كرده اند ، و به كدام دستاويز چنگ زده اند؟ «وه ، چه بد مولايى و چه بد دمسازى!» و «چه بد جانشينانى هستند براى ستمگران!» .
دنباله روان را به جاى پيشتازان گرفتند، چموش را جاى به كار كُشته ، و دُم را به جاى شانه! واى بر قومى كه «مى پندارند كه كار شايسته انجام مى دهند» . «به هوش باشيد كه آنان ، فسادگران اند ، ليكن نمى فهمند» . «آيا كسى كه به سوى حقْ رهبرى مى كند ، سزاوارتر است كه مورد پيروى قرار گيرد يا كسى كه راه نمى نمايد ، مگر آن كه [ خود ]هدايت شود؟ شما را چه شده است؟ چگونه داورى مى كنند؟» .
[ حكومت ،] آبستن شده است. اندكى صبر كنيد تا بزايَد. آن گاه ، در قدَح هاى بزرگ ، [ به جاى شير، ]خون تازه و سمّ كشنده و سوزان بدوشيد. در اين هنگام است كه برباطل روندگان ، خسارت ببينند ، و پسينيان ، فرجام آنچه را كه پيشينيان بر پا كرده اند ، خواهند ديد. پس از آن ، براى فتنه هاى آن ، دست [ از جانتان] بشوييد و جانتان را براى افتادن در فتنه ، مطمئن كنيد . و بشارت بادتان به شمشير بُرنده و به هرج و مرج دايم و فراگير و به استبداد ستمكاران ، كه ثروت هايتان را تهى گردانَد و جمعتان را درو كند. حسرت بر آنان كه خبرها بر ايشان مخفى مانْد! «آيا ما [ بايد] شما را در حالى كه بدان اكراه داريد ، به آن وادار كنيم؟» ».

۳۷۰۳.عنها عليهاالسلامـ خِطابا لِقَومٍ وَقَفوا خَلفَ بابِ بَيتِها لِأَخذِ البَيعَةِ مِنَ الإِمامِ عَلِيٍّ عليه السلام ـ: لا عَهدَ لي بِقَومٍ أسوَأَ مَحضَرا مِنكُم ؛ تَرَكتُم رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله جِنازَةً بَينَ أيدينا ، وقَطَعتُم أمرَكُم فيما بَينَكُم ، ولَم تُؤَمِّرونا ، ولَم تَرَوا لَنا حَقّا ، كَأَنَّكُم لَم تَعلَموا ما قالَ يَومَ غَديرِ خُمٍّ ! وَاللّهِ لَقَد عَقَدَ لَهُ يَومَئِذٍ الوَلاءَ ؛ لِيَقطَعَ مِنكُم بِذلِكَ مِنهَا الرَّجاءَ ، ولكِنَّكُم قَطَعتُمُ الأَسبابَ بَينَكُم وبَينَ نَبِيِّكُم ، وَاللّهُ حَسيبٌ بَينَنا وبَينَكُم فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ . ^۱

۳۷۰۴.الأمالي للطوسي عن ابن عبّاس :دَخَلَت نِسوَةٌ مِنَ المُهاجِرينَ وَالأَنصارِ عَلى فاطِمَةَ بِنتِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَعُدنَها في عِلَّتِها ، فَقُلنَ لَها : السَّلامُ عَلَيكِ يا بِنتَ رَسولِ اللّهِ ، كَيفَ أصبَحتِ ؟ فَقالَت : أصبَحتُ وَاللّهِ عائِفَةً ^۲ لِدُنياكُنَّ ، قالِيَةً ^۳ لِرِجالِكُنَّ ، لَفَظتُهُم ^۴ بَعدَ إذ عَجَمتُهُم ^۵ ، وسَئِمتُهُم بَعدَ إذ سَبَرتُهُم ^۶ ، فَقُبحا لِاُفونِ الرَّأيِ ^۷ وخَطَلِ القَولِ ^۸ وخَوَرِ القَناةِ ^۹ ، و «لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِى الْعَذَابِ هُمْ خَــلِدُونَ»^۱۰ ، ولا جَرَمَ وَاللّهِ لَقَد قَلَّدتُهم رِبقَتَها ^۱۱ ، وشَنَنتُ ^۱۲ عَلَيهِم عارَها ، فَجَدعا ورَغما لِلقَومِ الظّالِمينَ .
وَيحَهُم ! أنّى زَحزَحوها عَن أبِي الحَسَنِ ! ما نَقَموا وَاللّهِ مِنهُ إلّا نَكيرَ سَيفِهِ ، ونَكالَ وَقعِهِ ، وتَنَمُّرَهُ ^۱۳ في ذاتِ اللّهِ ، وتَاللّهِ لَو تَكافّوا عَلَيهِ عَن زِمامٍ نَبَذَهُ إلَيهِ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله لَاعتَلَقَهُ ، ثُمَّ لَسارَ بِهِم سَيرا سُجُحا ^۱۴ ، فَإِنَّهُ قَواعِدُ الرِّسالَةِ، ورَواسِي النُّبُوَّةِ ، ومَهبِطُ الرّوحِ الأَمينِ ، وَالبَطينُ بِأَمرِ الدّينِ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ : «أَلَا ذَ لِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ» ^۱۵ .
وَاللّهِ لا يَكتَلِمُ ^۱۶ خِشاشُهُ ^۱۷ ، ولا يُتَعتَعُ راكِبُهُ ^۱۸ ، ولَأَورَدَهُم مَنهَلاً رَوِيّا فَضفاضا ^۱۹ ، تَطفَحُ ضَفَّتَهُ ، ولَأَصدَرَهُم بِطانا قَد خَثَرَ ^۲۰ بِهِمُ الرَّيُّ ، غَيرَ مُتَحَلٍّ بِطائِلٍ ^۲۱ إلّا بِغَمرِ النّاهِلِ ^۲۲ ورَدعِ سَورَةِ ^۲۳ السّاغِبِ ^۲۴ ، ولَفُتِحَت عَلَيهِم بَرَكاتٌ مِنَ السَّماءِ وَالأَرضِ ، وسَيَأخُذُهُمُ اللّهُ بِما كانوا يَكسِبونَ .
فَهَلُمَّ فَاسمَع ، فَما عِشتَ أراكَ الدَّهرُ العَجَبَ ، وإن تَعجَب بَعدَ الحادِثِ ، فَما بالُهُم بِأَيِّ سَنَدٍ استَنَدوا أم بِأَيَّةِ عُروَةٍ تَمَسَّكوا ؟ «لَبِئْسَ الْمَوْلَى وَ لَبِئْسَ الْعَشِيرُ»^۲۵ و «بِئْسَ لِلظَّــلِمِينَ بَدَلًا»^۲۶ .
استَبدَلُوا الذُّنابى بِالقَوادِمِ ، وَالحَرونَ ^۲۷ بِالقاحِمِ ^۲۸ ، وَالعَجُزَ بِالكاهِلِ ^۲۹ ، فَتَعسا لِقَومٍ «يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا»^۳۰«أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لَـكِن لَا يَشْعُرُونَ »^۳۱«أَفَمَن يَهْدِى إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَن يُتَّبَعَ أَمَّن لَا يَهِدِّى إِلَا أَن يُهْدَى فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ»^۳۲ .
لَقِحَت فَنَظِرَةٌ رَيثَما تُنتَجُ ، ثُمَّ احتَلَبوا طِلاعَ القَعبِ ^۳۳ دَما عَبيطا ^۳۴ وذُعافا ^۳۵ مُمِضّا ^۳۶ ، هُنالِكَ يَخسَرُ المُبطِلونَ ويَعرِفُ التّالونَ غِبَّ ^۳۷ ما أسَّسَ الأَوَّلونَ ، ثُمَّ طيبوا بَعدَ ذلِكَ عَن أنفُسِكُم لِفِتنَتِها ، ثُمَّ اطمَئِنّوا لِلفِتنَةِ جَأشا ^۳۸ ، وأبشِروا بِسَيفٍ صارِمٍ ، وهَرجٍ دائِمٍ شامِلٍ ، وَاستِبدادٍ مِنَ الظّالِمينَ ، يَدَعُ فَيئَكُم زَهيدا ، وجَمعَكُم حَصيدا ، فَيا حَسرَةً لَهُم وقَد عَمِيَت عَلَيهِمُ الأَنباءُ «أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَ أَنتُمْ لَهَاكَـرِهُونَ»^۳۹ . ^۴۰