۳۱۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مردم ، از درخت هاى گوناگونْ آفريده شده اند و من و على ، از يك درختْ آفريده شده ايم. من ريشه آنم و على، شاخه آن است. خوشا به حال آن كه به ريشه چنگ زده و از شاخه مى خورَد!

۳۱۷۴.كنز الفوائدـ به نقل از ابن عبّاس ـ: ابوذر غفارى را ديدم كه در خانه خدا بر حلقه اى چنگ زده و مى گويد :... من در سال گذشته، پيامبر خدا را ديدم كه دست بر اين حلقه داشت و مى فرمود : «اى مردم! اگر آن قدر روزه بگيريد كه همچون ميخ ها شويد، و آن قدر نماز بخوانيد كه چون كمان شويد، و آن قدر دعا كنيد كه بندْ بندتان از هم بگسلد، ولى بغض على بن ابى طالب را داشته باشيد، خداوند ، شما را به رو در آتش خواهد افكند. برخيز ـ اى ابوالحسن ـ و دستت را در دست من بگذار؛ چرا كه خداوند، تو را و مرا از يك درخت آفريده است. من بُن آنم و تو شاخه آنى. كسى كه شاخه آن را قطع كند، خداوند، او را به رو بر آتش خواهد افكند».

۳۱۷۵.تاريخ دمشقـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ـ: پيامبر خدا در عرفات بود و على عليه السلام روبه رويش بود. به من و على عليه السلام اشاره كرد. نزد وى رفتيم. فرمود : «نزديك بيا، اى على !». على عليه السلام به وى نزديك شد.
فرمود : «پنچه ات را در پنجه ام ـ يعنى دستت را در دست من ـ بگذار، اى على! تو و من از يك درخت آفريده شده ايم. من ريشه آنم و تو تنه آن، و حسن و حسين ، شاخه هايش. هركس به شاخه اى از آن چنگ زند، وارد بهشت مى شود».

۳۱۷۶.تاريخ دمشقـ به نقل از ابو اُمامه باهلى ـ: پيامبر خدا فرمود : «پيامبران از درخت هاى گوناگون آفريده شده اند و خداوند، من و على را از يك درخت آفريده است. من ريشه آنم و على شاخه آن، و فاطمه باروَرىِ آن، و حسن و حسين، ميوه آن. هركس به شاخه اى از شاخه هايش چنگ زند، رستگار مى گردد، و كسى كه منحرف شود، نابود مى گردد، و اگر بنده اى هزار سال و هزار سال و سپس هزار سال ، بين صفا و مروه خدا را عبادت كند، ولى محبّت ما را درنيابد، خداوند، او را بر بينى اش در آتش خواهد افكند». آن گاه اين آيه را خواند كه : «بگو : به ازاى آن [ رسالت]، پاداشى از شما نمى خواهم، جز مهر ورزى با خويشاوندان [ من]» . ^۱

۳۱۷۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :خُلِقَ النّاسُ مِن أشجارٍ شَتّى ، وخُلِقتُ أنَا وعَلِيٌّ مِن شَجَرَةٍ واحِدَةٍ ؛ فَأَنَا أصلُها ، وعَلِيٌّ فَرعُها ، فَطوبى لِمَنِ استَمسَكَ بِأَصلِها ، وأكَلَ مِن فَرعِها . ^۱

۳۱۷۴.كنز الفوائد عن ابن عبّاس :رَأَيتُ أبا ذَرٍّ الغِفارِيَّ مُتَعَلِّقا بِحَلقَةٍ بِبَيتِ اللّهِ الحَرامِ ، وهُوَ يَقولُ : ... إنّي رَأَيتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله فِي العامِ الماضي وهُوَ آخِذٌ بِهذِهِ الحَلقَةِ ، وهُوَ يَقولُ :
أيُّهَا النّاسُ ! لَو صُمتُم حَتّى تَكونوا كَالأَوتادِ ، وصَلَّيتُم حَتّى تَكونوا كَالحَنايا ^۲ ، ودَعَوتُم حَتّى تَقَطَّعوا إربا إربا ، ثُمَّ بَغَضتُم عَلِيَّ بنَ أبي طالِبٍ ، أكَبَّكُمُ اللّهُ فِي النّارِ . قُم يا أبَا الحَسَنِ ، فَضَعَ خَمسَكَ في خَمسي ـ يَعني كَفَّكَ في كَفّي ـ فَإِنَّ اللّهَ اختارَني وإيّاكَ مِن شَجَرَةٍ ؛ أنَا أصلُها ، وأنتَ فَرعُها ، فَمَن قَطَعَ فَرعَها أكَبَّهُ اللّهُ عَلى وَجهِهِ فِي النّارِ . ^۳

۳۱۷۵.تاريخ دمشق عن جابر بن عبد اللّه :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِعَرَفاتٍ وعَلِيٌّ تُجاهَهُ ، فَأَومَأَ إلَيَّ وإلى عَلِيٍّ فَأَتَينَا النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله وهُوَ يَقولُ : اُدنُ يا عَلِيُّ ، فَدَنا مِنهُ عَلِيٌّ ، فَقالَ : ضَع خَمسَكَ في خَمسي ـ يَعني كَفَّكَ في كَفّي ـ يا عَلِيُّ ، خُلِقتُ أنَا وأنتَ مِن شَجَرَةٍ ؛ أنَا أصلُها ، وأنتَ فَرعُها ، وَالحَسَنُ وَالحُسَينُ أغصانُها ، فَمَن تَعَلَّقَ بِغُصنٍ مِنها دَخَلَ الجَنَّةَ . ^۴

۳۱۷۶.تاريخ دمشق عن أبي اُمامة الباهلي :قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : خُلِقَ الأَنبِياءُ مِن أشجارٍ شَتّى ، وخَلَقَني وعَلِيّا مِن شَجَرَةٍ واحِدَةٍ ؛ فَأَنَا أصلُها ، وعَلِيٌّ فَرعُها ، وفاطِمَةُ لِقاحُها ، وَالحَسَنُ وَالحُسَينُ ثَمَرُها ، فَمَن تَعَلَّقَ بِغُصنٍ مِن أغصانِها نَجا ، ومَن زاغَ هَوى .
ولَو أنَّ عَبدا عَبَدَ اللّهَ بَينَ الصَّفا وَالمَروَةِ ألفَ عامٍ ، ثُمَّ ألفَ عامٍ ، ثُمَّ ألفَ عامٍ ، ثُمَّ لَم يُدرِك مَحَبَّتَنا إلّا أكبَّهُ اللّهُ عَلى مَنخِرَيهِ فِي النّارِ ، ثُمَّ تَلا : «قُل لَا أَسْـئلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبَى»^۵ . ^۶