۳۷۱۶.امام باقر عليه السلام :خداوند عز و جل على عليه السلام را بين خود و خلقش نشانه قرار داد. هر كس او را شناخت ، مؤمن است ، و آن كه او را منكر شد ، كافر است. آن كه او را نشناخت ، گم راه است ، و آن كه چيزى در كنار او مطرح كرد ، مشرك است.
هركس با دوستى او بيايد ، به بهشت در خواهد آمد ، و آن كه با دشمنى او بيايد ، به دوزخ خواهد رفت.

۳۷۱۷.امام باقر عليه السلام :على عليه السلام درى است كه خدا گشوده است. هر كس از اين در وارد شود ، مؤمن است ، و هر كس از آن خارج شود ، كافر است ، و آن كه نه به آن وارد شود و نه خارج شود ، جزو طبقه اى است كه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ فرمود : «براى من در خصوص آنان تصميمى است» [ و بايد منتظر اراده الهى باشند] .

۳۷۱۸.امام باقر عليه السلام :عـلـى عليه السلام بـه كـتاب خـدا و سنّـت پيامبر خدا عمل مى كرد و هرگاه چيزى براى وى مطرح مى شد كه تازه بود و در كتاب خدا و سنّت [ پيامبر صلى الله عليه و آله ]چيزى درباره آن نبود ، خداوند ، حق را در آن باره به وى الهام مى كرد و سوگند به خدا كه اين از جمله معمّاهاست.

۳۷۱۶.عنه عليه السلام :إنَّ اللّهَ عَزَّ وجَلَّ نَصَبَ عَلِيّا عليه السلام عَلَما بَينَهُ وبَينَ خَلقِهِ ، فَمَن عَرَفَهُ كانَ مُؤمِنا ، ومَن أنكَرَهُ كانَ كافِرا ، ومَن جَهِلَهُ كانَ ضالّاً ، ومَن نَصَبَ مَعَهُ شَيئا كانَ مُشرِكا ، ومَن جاءَ بِوِلايَتِهِ دَخَلَ الجَنَّةَ ، ومَن جاءَ بِعَداوَتِهِ دَخَلَ النّارَ . ^۱

۳۷۱۷.عنه عليه السلام :إنَّ عَلِيّا عليه السلام بابٌ فَتَحَهُ اللّهُ ، فَمَن دَخَلَهُ كان مُؤمِنا ، ومَن خَرَجَ مِنهُ كانَ كافِرا ، ومَن لَم يَدخُل فيهِ ولَم يَخرُج مِنهُ كانَ فِي الطَّبَقَةِ الَّذينَ قالَ اللّهُ تَبارَكَ وتَعالى : لي فيهِمُ المَشيئَةُ . ^۲

۳۷۱۸.عنه عليه السلام :كانَ عَلِيٌّ يَعمَلُ بِكِتابِ اللّهِ وسُنَّةِ رَسولِهِ ، فَإِذا وَرَدَ عَلَيهِ شَيءٌ وَالحادِثُ الَّذي لَيسَ فِي الكِتابِ ولا فِي السُّنَّةِ ألهَمَهُ اللّهُ الحَقَّ فيهِ إلهاما ، وذلِكَ وَاللّهِ مِن المُعضِلاتِ . ^۳