۳۸۳۹.الأمالى، طوسىـ به‏نقل از عبد الوارث ـ : هنگامى كه ابن عبّاس بر منبر بصره براى ما سخنرانى مى‏كرد ، رو به مردم كرد و گفت : اى امّتى كه در دين خود ، سرگردان است! به خدا سوگند ، اگر آن كسى را كه خدا پيش داشته ، پيش مى‏داشتيد و آن كسى را كه خدا پس داشته ، پس مى‏داشتيد ، و وراثت و ولايت را در جايى مى‏نهاديد كه خداوند نهاده است ، نه چيزى از واجبات الهى از مسير خود خارج مى‏شد ، و نه ولىّ خدا گرفتار مى‏شد ، و نه هيچ دو نفرى در حكم خدا اختلاف مى‏كردند. حال، پيامد تخلّفاتى را كه با دست خود انجام داديد ، بچشيد : «و كسانى كه ستم كرده‏اند ، به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه بر خواهند گشت» .

۳۸۴۰.فضائل الصحابة ، ابن حنبلـ به نقل از ابو صالح ـ : هنگامى كه مرگ عبد اللّه‏ بن عباس
نزديك شد ، گفت : پروردگارا! من با ولايت على بن ابى طالب، به تو نزديكى مى‏جويم.

۳۸۳۹.الأمالي للطوسي عن عبد الوارث : بَينَا ابنُ عَبّاسٍ يَخطُبُ عِندَنا عَلى مِنبَرِ البَصرَةِ ، إذ أقبَلَ عَلَى النّاسِ بِوَجهِهِ ، ثُمَّ قالَ :
أيَّتُهَا الاُمَّةُ المُتَحَيِّرَةُ في دينِها ! أما وَاللّه‏ِ لَو قَدَّمُتم مَن قَدَّمَ اللّه‏ُ ، وأخَّرتُم مَن أخَّرَ اللّه‏ُ ، وجَعَلتُمُ الوِراثَةَ وَالوِلايَةَ حَيثُ جَعَلَهَا اللّه‏ُ ، ما عالَ سَهمٌ مِن فَرائِضِ اللّه‏ِ ، ولا عالَ وَلِيُّ اللّه‏ِ ، ولَا اختَلَفَ اثنانِ في حُكمِ اللّه‏ِ ، فَذوقوا وَبالَ ما فَرَّطتُم فيهِ بِما قَدَّمَت أيديكُم «وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَـلَمُواْ أَىَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ »^۱ . ^۲

۳۸۴۰.فضائل الصحابة لابن حنبل عن أبي صالح : لَمّا حَضَرَت عَبدَ اللّه‏ِ بنَ عَبّاسٍ الوَفاةُ قالَ :
اللّهُمَّ إنّي أتَقَرَّبُ إلَيكَ بِوِلايَةِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه ‏السلام . ^۳