6 / 23
قيس بن سعد بن عُباده
۳۸۸۵.الفصول المختارة :قيس بن سعد بن عباده ، در زمانى كه به سوى صفّين مى رفت ، سرود :
على، پيشواى ما و پيشواى غير ماست
به حكمى قرآنى كه نازل شد .
همان روزى كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «هر كه را من مولايم
اين، مولاى اوست» ، و زيبا فرمود.
پيامبر خدا به عنوان فرمانى حتمى
آن را بر امّت گفت و چون و چرايى در آن، راه ندارد.
۳۸۸۶.شرح نهج البلاغة :معاويه به قيس بن سعد گفت : خداوند ، ابو الحسن را رحمت كند! او مردى خوش و بشّاش و اهل مزاح بود.
قيس گفت : آرى. پيامبر خدا هم با يارانش مزاح مى كرد و بر چهره شان لبخند مى زد. به نظرم تو كنايه مى زنى و مى خواهى با اين سخن ، بر او خُرده بگيرى ؛ ولى سوگند به خدا، با همه شوخ طبعى و گشاده رويى ، از شير پُر يالِ گرسنه هم پُر هيبت تر بود. اين ، هيبتِ تقوا بود و همچون تو نبود كه اوباش شام، بزرگت مى دارند.
