۲۹۹۸.الكامل ، مبرّدـ به نقل از ابى زبيد طايى در سوگ على بن ابى طالب عليه السلام ـ:
نيكان بزرگوار، هر اخلاق برجسته اى كه دارند
همه مديون و وابسته به مردى هستند كه خداوند ، او را براى دين برگزيد.
طبيب بينايى كه از انگيزه ها و كينه هاى مردان آگاه بود
و حامل علم پيامبر بود و در اين كار، همتا و همانندى نداشت.
قطره اى بود كه چون وقتش رسيد، فرو چكيد
و هر چيز را زمان و اندازه اى معيّن است.
تا آن كه در مسجدى پاك، بر پيشوايى هدايتگر نشست
اگر چه گروهى او را در پناه داشتند.
مقدّر شد كه ابو الحسن عليه السلام وارد بهشت شود
و پس از او براى قاتلش آتش واجب گشت.
۲۹۹۹.امام صادق عليه السلام :چون امير مؤمنان كشته شد، صعصعة بن صُوحان چنين سرود:
هلا ، برادرم! كيست كه جاى انس مرا به تو بگيرد؟
و كيست كه شِكوه ام را نزد او برم؟
حوادث دهر گذرا، تو را دربر گرفت
آرى ، حوادث روزگار، اين چنين مى گسترد و درهم مى پيچد.
تو در حال حيات برايم موعظه ها داشتى
و امروز، بيش از دوران حياتت برايم مايه پند و موعظه اى.
