وا ماندند ، فرياد برآوردند كه :
أمسِك عَنّا غَربَ لِسانِكَ يَابنَ عَبّاسٍ ! فَإِنَّهُ طَلِقٌ ذَلِقٌ غَوّاصٌ عَلى مَوضِعِ الحُجَّةِ.
اى ابن عبّاس! تيزىِ زبان خود را از ما وا گير ، كه [ بسيار] تيز است و به گاه استدلال ، به اعماق نفوذ مى كند .
بدين سان ، خوارج و به ديگر عنوان : «قُرّاء» و يا همان «متعمّقان در دين» ، در كمند سطحى نگرى و تندروى و جهل و لجاجت خويش ماندند و در جامعه اسلامى بسى تباهى آفريدند .

اشتباه و كارى گران افتاده ايد!
بدين سان، متعمّقان و متعصّبانِ لجوج ، هرگز بر آنچه باور داشتند ، نمى نگريستند و در آن ، احتمال خطا نمى دادند تا باورهاى خود را نيازمند بازنگرى بدانند . چنين بود كه هرگز رهنمودهاى خيرخواهانه امام على عليه السلام را گوش ندادند و در برابر مباحثات مستدل و بيدارگر ابن عبّاس و ديگر فرستاده هاى امام عليه السلام به بازنگرى مواضع خود نپرداختند ، و شگفتا كه گاه از شنيدن سخن نيز تن زدند كه مبادا بشنوند و در آنها اثر بگذارد ! عبد اللّه بن وَهْب در هنگامه نبرد گفت : [ نيزه ها ]را به كار گيريد و شمشيرهايتان را از غلاف بكشيد . من مى ترسم كه چون روز حروراء ، شما را از راه به در كنند . ¹
و بعد از مناظره امام عليه السلام با آنها ، فرياد كشيدند كه : [با آنان] روبه رو نشويد و گفتگو نكنيد . ²
و چون احتجاج استوار ابن عبّاس را شنيدند كه با تكيه بر قرآن، راه هاى بهانه جويى را بر آنها بسته بود ، فرياد زدند :
لا تَجعَلُوا احتِجاجَ قُرَيشٍ حُجَّةً عَلَيكُم؛ فَإِنَّ هذا مِنَ القَومِ الَّذينَ قالَ اللّهُ عز و جل فيهِم «بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ» ³ . ⁴ دليل آورىِ قريش را ، حجتى بر ضدّ خويش نسازيد! اين مرد از كسانى است كه خداى عز و جل در باره ايشان فرموده است: «بلكه آنان مردمى ستيزه جويند» .
و در گفتگويى ديگر چون پاسخ هاى محكم ابن عبّاس را شنيدند و از پاسخ