۲۶۵۰.امام على عليه السلام :من چشم فتنه را كور كردم .

۲۶۵۱.امام على عليه السلام :و امّا پـس از سـپاس و سـتايـش خداى ؛ اى مردم! من چشم فتنه را كور كردم و هيچ كس جز من ، بدين كار جرئت نمى ورزيد ، از آن پس كه تيرگى اش موج برآورده و هارى اش شدّت گرفته بود .

۲۶۵۲.امام على عليه السلام :من چشم فتنه را كور كردم ؛ و اگر من نبودم ، كسى با نهروانيان وجَمَليان نمى جنگيد . و اگر بيم نمى داشتم كه دست از انجام دادن فرايض برداريد ، هر آينه به شما خبر مى دادم كه خداى عز و جل براى كسى كه با ايشان بجنگد ، در حالى كه به گم راهىِ آنان بصيرت دارد و [ طريقِ] هدايتى را كه ما بر آنيم ، مى شناسد ، چه مقدّر فرموده و [ خبر ]آن را بر زبان پيامبرتان جارى نموده است .

۲۶۵۳.الغاراتـ به نقل از زرّ بن حُبَيش ـ: على عليه السلام در نهروان به خطابه پرداخت . خداى را سپاس و ستايش به جاى آورد و سپس گفت : «اى مردم! امّا بعد ؛ من چشم فتنه را كور كردم و هيچ كس جز من به اين كار جرئت نمى ورزيد ... اگر من در ميان شما نبودم ، كسى با جمليان و نهروانيان نمى جنگيد . سوگند به خدا ، اگر نبود كه باز مى نشستيد و دست از انجام دادن فرايض مى كشيديد ، شما را خبر مى دادم كه خداوند بنا به سخن پيامبرتان براى كسى كه با ايشان بجنگد ، در حالى كه به گم راهىِ آنان بصيرت دارد و [ طريقِ ]هدايتى را كه بر آنيم ، بشناسد ، چه مقدّر فرموده است» .

۲۶۵۰.عنه عليه السلام :أنَا فَقَأتُ عَينَ الفِتنَةِ . ^۱

۲۶۵۱.عنه عليه السلام :أمّا بَعدَ حَمدِ اللّهِ وَالثَّناءِ عَلَيهِ ، أيُّهَا النّاسُ ! فَإِنّي فَقَأتُ عَينَ الفِتنَةِ ، ولَم يَكُن لِيَجتَرِئَ عَلَيها أحَدٌ غَيري بَعدَ أن ماجَ غَيهَبُها ، وَاشتَدَّ كَلَبُها ^۲ . ^۳

۲۶۵۲.عنه عليه السلام :أنَا فَقَأتُ عَينَ الفِتنَةِ ، ولَولا أنَا ما قوتِلَ أهلُ النَّهرَوانِ ، وأهلُ الجَمَلِ ، ولَولا أنّي أخَشى أن تَترُكُوا العَمَلَ لَأَخبَرتُكُم بِالَّذي قَضَى اللّهُ عَزَّ وجَلَّ عَلى لِسانِ نَبِيِّكُم صلى الله عليه و آله لِمَن قاتَلَهُم مُبصِرا لِضَلالِهِم عارِفا بِالهُدَى الَّذي نَحنُ عَلَيهِ . ^۴

۲۶۵۳.الغارات عن زرّ بن حبيش :خَـطَـبَ عَلِيٌّ عليه السلام بِالنَّهرَوانِ ... فَحَمِدَ اللّهَ وأثنى عَلَيهِ ثُمَّ قالَ : أيُّهَا النّاسُ ! أمّا بَعدُ ؛ أنَا فَقَأتُ عَينَ الفِتنَةِ ، ولَم يَكُن أحَدٌ لِيَجتَرِئَ عَلَيها غَيري . . . ولَو لَم أكُ فيكُم ما قوتِلُ أصحابُ الجَمَلِ ، وأهلُ النَّهروانِ . وَايمُ اللّهِ ، لَولا أن تَنكُلوا ، وتَدَعُوا العَمَلَ ، لَحَدَّثتُكُم بِما قَضَى اللّهُ عَلى لِسانِ نَبِيِّكُم صلى الله عليه و آله لِمَن قاتَلَهُم مُبصِرا لِضَلالَتِهِم ، عارِفا لِلهُدَى الَّذي نَحنُ عَلَيهِ . ^۵