فصل سوم : حركت مارقين به سوى نهروان ۱
3 / 1
آغازِ گسستگى
۲۶۶۵.تاريخ الطبرىـ به نقل از عمارة بن ربيعه ، در بيان ويژگى هاى سپاه امام عليه السلام ـ: ايشان همراه على عليه السلام به سوى صِفّين روان شدند ، حال آن كه به هم مهر و دوستى مى ورزيدند ؛ و در حالى بازگشتند كه به يكديگر خشم و دشمنى ابراز مى كردند . هنوز در اردوگاه خويش به صفّين بودند كه ماجراى داورى ميانشان پراكنده شد و در حالى روى در مسير نهادند كه در طول راه با هم جدال مى كردند و يكديگر را دشنام مى دادند و با تازيانه بر هم ضربه مى زدند.
خوارج مى گفتند : اى دشمنان خدا! در كار خداى عز و جل به سازش و داورى تن داديد .
ديگران مى گفتند : شما از امام ما گسستيد و جماعتمان را پراكنديد .
چون على عليه السلام به كوفه درآمد ، اينان با وى در نيامدند و به حَروراء رفتند و دوازده هزار تن از ايشان در آن جا فرود آمدند و منادى شان ندا در داد : پيشواى جنگ ، شَبَث بن رِبعى تميمى و پيشواى نماز ، عبد اللّه بن كَوّاء يَشكُرى است و پس از پيروزى ، امر خلافت به شورا برگزار مى شود و بيعت ، از آنِ خداى عز و جل و [ كار بر پايه ]امر به معروف و نهى از منكر است .
