۲۳۱۹.البداية والنهايةـ پس از گزارش سخن پيامبر صلى الله عليه و آله ـ: معاويه پس از آن [ نفرين] ، سير نمى شد و اين حالت ، در دوران حكومتش با وى همراه بود و گفته مى شد كه او روزانه ، هفت بار غذاى گوشتى مى خورد و مى گفت : به خدا سوگند ، سير نمى شوم ؛ ولى خسته مى شوم. ^۱

۲۳۲۰.تهذيب التهذيبـ به نقل از على بن عمر ـ: نَسايى ، فقيه ترينِ استادان مصر در زمان خود و آگاه ترينِ آنها به درست و نادرست [ بودن حديث ]و داناترينِ آنان به علم رجال بود. وقتى بدين پايه رسيد ، به او حسد ورزيدند . از اين رو ، به شهر رَمْله ^۲ و سپس به دمشق رفت. از او درباره فضيلت هاى معاويه سؤال شد . از پاسخگويى خوددارى كرد. در مسجد جامع ، او را كتك زدند [ كه صدمات بسيار ديد] . آن گاه گفت: مرا به سمت مكّه روانه كنيد. او را ، در حالى كه بيمار بود، به سوى مكّه روانه كردند . [ از اين رو ]به صورت كشته و شهيد از دنيا رفت.
از ابو بكر مأمونى گزارش شده است : من حضور داشتم كه به نَسايى گفته شد : آيا نمى خواهى فضيلت هاى معاويه را روايت كنى؟
نسايى گفت: كدام فضيلت را روايت كنم؟ «بارخدايا! شكم او را سير مگردان» را؟
سپس سكوت كرد و سؤال كننده نيز سكوت كرد.

۲۳۱۹.البداية والنهايةـ بَعدَ ذِكرِ كَلامِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ـ: وقَد كانَ مُعاوِيَةُ لا يَشبَعُ بَعدَها ، ووافَقَتهُ هذِهِ الدَّعوَةُ في أيّامِ إمارَتِهِ ، فَيُقالُ : إنَّهُ كانَ يَأكُلُ فِي اليَومِ سَبعَ مَرّاتٍ طَعاما بِلَحمٍ ، وكانَ يَقولُ : وَاللّهِ لا أشبَعُ وإنَّما أعيى . ^۱

۲۳۲۰.تهذيب التهذيب عن عليّ بن عمر :النَّسائِيُّ أفقَهُ مَشايِخِ مِصرَ في عَصرِهِ ، وأعرَفُهُم بِالصَّحيحِ وَالسَّقيمِ ، وأعلَمُهُم بِالرِّجالِ ، فَلَمّا بَلَغَ هذَا المَبلَغَ حَسَدوهُ ، فَخَرَجَ إلَى الرَّملَةِ ^۲ [ثُمَّ إلى دِمَشقَ] فَسُئِلَ عَن فَضائِلِ مُعاوِيَةَ فَأَمسَكَ عَنهُ ، فَضَرَبوهُ فِي الجامِعِ فَقالَ : أخرِجوني إلى مَكَّةَ ، فَأَخرَجوهُ وهُوَ عَليلٌ وتُوُفِّيَ مَقتولاً شَهيدا ... .
و عَن أبي بَكرٍ المَأمونِيِّ : قيلَ لَهُ [أيِ النَّسائيِّ ]وأنَا حاضِرٌ : أ لا تُخرِجَ فَضائِلَ مُعاوِيَةَ ؟ فَقالَ : أيَّ شَيءٍ اُخرِجُ ؟ «اللّهُمَّ لا تُشبِع بَطنَهُ» ؟ ! ! وسَكَتَ، وسَكَتَ السّائِلُ . ^۳