ر . ك : ج 12 ص 55 (شهادت امام حسين در كربلا) .
6 / 5
گذشتن سپاه از مدائن
۲۴۲۶.وقعة صِفّينـ به نقل از عمر بن سعد ـ: سپس امام عليه السلام به سوى ساباط ۱ رهسپار شد تا به شهر بَهُرَسير ۲ رسيد. آن جا ، يكى از يارانش به نام حُرّ بن سهم بن طريف ، از قبيله بنى ربيعة بن مالك ، به آثار كسرا مى نگريست و به سخن ابن يعفر تميمى استناد مى جُست :
بادها بر ديار آنها برگذشت
گويا از پيش وعده اى داشتند .
على عليه السلام گفت : «چرا نمى گويى : «پس از خود ، چه باغ ها و چشمه سارها بر جاى نهادند ؛ و كشتزارها و خانه هاى نيكو ؛ و نعمتى كه در آن ، غرق شادمانى بودند . بدين سان بودند و ما آن نعمت ها را به مردمى ديگر وا گذاشتيم . نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين ؛ و نه به آنان مهلت داده شد» . همانا اينان ارث بردند و آن گاه از آنان ارث برده شد . ايشان شكر نعمت به جاى نياوردند و بر اثر گناه ، دنيايشان را از آنان ستاندند . از كفران نعمت بپرهيزيد تا عذاب بر شما فرو نيايد» .
سپس فرمود : «در اين بلند جاى فرود آييد» .
