۱۵۰۹.أنساب الأشرافـ به نقل از حارث ـ: نزد على عليه السلام بودم كه دو زن ، نزد او آمدند و گفتند : اى امير مؤمنان! ما نيازمند و تهى دستيم .
فرمود : «اگر راستگو باشيد ، حقوق شما بر ما و بر همه مسلمانانِ توانمند ، واجب است» .
آن گاه به مردى دستور داد : «به همراه اين دو زن ، به بازارِ ما روانه شو و براى هريك ، پيمانه اى غذا و سه لباس (جامه ، چارقد و چادر) خريدارى كن و به هريك ، از تقسيمى من ، صد درهم عطا كن» .
وقتى بازگشتند ، يكى از آنان ، از صورتش نقاب برداشت و گفت : اى امير مؤمنان! مرا برترى ده بدانچه خداوند ، تو را بدان ، برترى و شرف داده است .
فرمود : «خداوند ، مرا به چه چيزى برترى و شرف داده است؟» .
گفت : به پيامبر خدا .
فرمود : «راست گفتى . تو كيستى؟» .
گفت من،زنى عرب هستم و اين زن،از غير عرب است.
[ حارث] گويد : چيزى را از زمين برگرفت و سپس فرمود : «آنچه را ميان دو لوح بود ، مطالعه كردم . در آن ، فضيلتى براى فرزندان اسماعيل بر فرزندان اسحاق نيافتم ، ولو به اندازه بالِ پشه اى» .
۱۵۱۰.أنساب الأشرافـ به نقل از مصعب ـ: على عليه السلام ، همه چيز را ميان ما تقسيم مى كرد ، حتى عطرها را ميان زنان ما قسمت مى نمود .
۱۵۱۱.أنساب الأشرافـ به نقل از حارث ـ: شنيدم كه على عليه السلام در سخنرانى اش مى فرمود : دستور داديم تا به زنان مهاجر ، جامه هاى سرخ و سوزن [ بخشند]» . [ حارث ]گويد : سوزن ها را از گروهى يهودى به عنوان جزيه ستانده بود .
