۱۵۱۶.مروج الذهب :على عليه السلام املاكى را كه عثمان به گروهى از مسلمانان بخشيده بود ، پس گرفت و آنچه در بيت المال بود ، ميان مردمْ تقسيم كرد و كسى را بر كسى ترجيح نداد .

۱۵۱۷.مروج الذهبـ در گزارش جنگ جمل ـ: على عليه السلام آنچه در لشكرگاه دشمن از اسلحه ، چارپا ، اموال و غير آن بود ، برداشت و فروخت و آن را ميان يارانش تقسيم كرد و براى خود ، به همان اندازه برداشت كه به همراهان خود ، ياران و خانواده و فرزندانش ، داده بود ؛ يعنى پانصد درهم .
سپس مردى از يارانش نزد او آمد و گفت : اى امير مؤمنان! من چيزى نگرفتم و به فلان سبب ، حضور نداشتم ؛ و عذرى براى عدم حضور خود آورد . على عليه السلام ، پانصد درهم خودش را به وى داد .

۱۵۱۸.الجمل :على عليه السلام [ پس از رُخداد جمل] فرود آمد و گروهى از يارانش را فرا خواند . به همراه وى روانه شدند تا آن كه ، داخل بيت المال شد . آن گاه در پى قاريان فرستاد و آنها را فرا خواند و خزانه داران را نيز فرا خواند و آنان را به گشودن درهايى كه ثروت ها را در آن نهاده بودند ، فرمان داد . وقتى زيادى اموال را ديد ، فرمود : «اين ، دستچين من و بهترين آن است» .
آن گاه ، اموال را ميان يارانش قسمت كرد و به هر يك ، شش ميليون درهم رسيد و يارانش دوازده هزار نفر بودند ، و خود نيز به اندازه ديگران برداشت . در اين هنگام ، مردى آمد و گفت : اى امير مؤمنان! نام من از ديوان ها افتاده است و من ، به فلان مشكل مبتلا بودم . على عليه السلام ، سهم خود را به آن مرد داد .

۱۵۱۶.مُروج الذَّهَب :اِنتَزَعَ عَلِيٌّ أملاكا كانَ عُثمانُ أقطَعَها جَماعَةً مِنَ المُسلِمينَ ، وقَسَمَ ما في بَيتِ المالِ عَلَى النّاسِ ، ولَم يُفَضِّلُ أحَدا عَلى أحَدٍ . ^۱

۱۵۱۷.مروج الذهبـ في ذِكرِ حَربِ الجَمَلِ ـ: قَبَضَ [عَلِيٌّ عليه السلام ] ما كانَ في مُعَسكَرِهِم مِن سِلاحٍ ودابَّةٍ ومَتاعٍ وآلَةٍ وغَيرِ ذلِكَ فَباعَهُ ، وقَسَمَهُ بَينَ أصحابِهِ ، وأخَذَ لِنَفسِهِ كَما أخَذَ لِكُلِّ واحِدٍ مِمَّن مَعَهُ مِن أصحابِهِ وأهلِهِ ووُلدِهِ ؛ خَمسَمِئَةِ دِرهَمٍ .
فَأَتاهُ رَجُلٌ مِن أصحابِهِ ، فَقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، إنّي لَم آخُذ شَيئا ، وخَلَّفَني عَنِ الحُضورِ كَذا ـ وأدلى بِعُذرٍ ـ فَأَعطاهُ الخَمسَمِئَةِ الَّتي كانَت لَهُ . ^۲

۱۵۱۸.الجمل :ثُمَّ نَزَلَ عليه السلام [بَعدَ وَقعَةِ الجَمَلِ] ، وَاستَدعى جَماعَةً مِن أصحابِهِ ، فَمَشَوا مَعَهُ حَتّى دَخَلَ بَيتَ المالِ ، وأرسَلَ إلَى القُرّاءِ فَدَعاهُم ، ودَعَا الخُزّانَ ، وأمَرَهُم بِفَتحِ الأَبوابِ الَّتي داخِلُهَا المالُ ، فَلَمّا رَأى كَثرَةَ المالِ قالَ :

هذا جَنايَ وخِيارُهُ فيه
ثُمَّ قَسَمَ المالَ بَينَ أصحابِهِ ، فَأَصابَ كُلَّ رَجُلٍ مِنهُم سِتَّةَ آلافِ دِرهَمٍ ، وكانَ أصحابُهُ اثنَي عَشَرَ ألفا ، وأخَذَ هُوَ عليه السلام كَأَحَدِهِم . فَبَينا هُم عَلى تِلكَ الحالَةِ إذ أتاهُ آتٍ ، فَقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، إنَّ اسمي سَقَطَ مِن كِتابِكَ ، وقَد رَأَيتُ مِنَ البَلاءِ ما رَأَيتُ ! فَدَفَعَ سَهمَهُ إلى ذلِكَ الرَّجُلِ . ^۳