۱۵۳۶.كشف اليقين :گزارش شده كه على عليه السلام ، شبى بر زنى تهى دستْ عبور كرد كه كودكانى خردسال داشت و از گرسنگى گريه مى كردند . آن زن ، كودكان را مشغول و سرگرم مى كرد تا بخوابند ، و آتشى زير ديگى كه فقط آب داشت ، برافروخته بود ، تا كودكان گمان برند كه در ديگ ، غذايى است كه برايشان مى پَزَد .
امير مؤمنان ، از حال زن آگاه شد . به سوى خانه اش راه افتاد ، در حالى كه قنبر نيز با او بود . سپس زنبيلى خرما و كيسه اى آرد و مقدارى چربى ، برنج و نان برداشت و بر دوشش نهاد . قنبر خواست آن را بر دوش كشد ، نگذاشت .
وقتى به خانه زن رسيد ، اجازه ورود خواست .
زن ، اجازه داخل شدن داد .
سپس مقدارى برنج در ديگ ريخت با مقدارى چربى . وقتى كه از پختن آن فارغ شد ، آن را در اختيار كودكان گذاشت و از آنها خواست كه بخورند .
وقتى سير شدند ، شروع كرد به دور اتاق گشتن و صداى «بَع بَع» در آوردن ، و آنها مى خنديدند .
وقتى از خانه بيرون آمد ، قنبر به وى گفت : سرورم! ديشب امرى شگفت ديدم كه علّت بعضى از آن را دانستم و آن ، بر دوش كشيدن توشه براى كسب ثواب بود ؛ امّا علّت گشتن دور خانه بر دست و پا و صداى «بع بع» درآوردن را ندانستم!
فرمود : «اى قنبر! من بر اين كودكان ، وارد شدم ، حال آن كه از شدّت گرسنگى گريه مى كردند . دوست داشتم از نزد آنان بيرون روم،در حالى كه با سيرى مى خندند و راهى [ براى خنداندن كودكان] جز آنچه انجام دادم ، نيافتم» .
