۱۳۶۹.امام على عليه السلام :به جانم سوگند ، در نبرد با آنان كه با حق مخالفت بورزند و در گم راهى قدم بگذارند ، سازش و سستى ، پيشه نسازم . پس اى بندگان خدا ! از خدا پروا كنيد و از [ خشم] خداوند نيز به سوى [رحمت] خدا بگريزيد .
۱۳۷۰.امام على عليه السلام :در دينم سازش نمى كنم و در كارها ، خوارى پيشه نمى سازم .
۱۳۷۱.حلية الأولياءـ به نقل از عبد الواحد دمشقى ـ: حَوشبِ خيرى ، در جنگ صفّين ، على عليه السلام را ندا داد و گفت : اى فرزند ابو طالب! از ما دست بردار . از تو مى خواهيم كه خداوند را در خون هاى ما و خودت منظور دارى . ما تو را با سرزمين عراق ، رها مى كنيم و تو ما را با سرزمين شام ، رها كن و خون مسلمانان را حفظ نما .
على عليه السلام فرمود : «هرگز ، اى فرزند اُمّ ظَليم! سوگند به خداوند ، اگر براى سازش در دين خداوند ، راهى مى جُستم ، بدان عمل مى كردم و هزينه اش بر من آسان تر بود ؛ ولى خداوند نمى پسندد كه پيروان قرآن ، سازش و سكوت كنند ، در حالى كه خداوند ، معصيت مى شود» .
ر . ك : ص 31 (قاطعيت در برابر كارگزاران) .
ج 3 ص 563 (كنار نهادن كارگزاران عثمان) .
3 / 5
برنامه ريزى و سازماندهى
۱۳۷۲.امام على عليه السلامـ در سفارش نامه اش به مالك اشتر ـ: ... كار هرروز را در همان روز انجام بده ؛ چرا كه هر روز ، كار خود را دارد ... از شتاب در كارهايى كه هنگام انجام دادن آن نرسيده ، و از سستى در آن وقتى كه انجام دادنش ممكن گرديده ، يا اصرار بى جا به هنگامى كه ناشناخته و مبهم است ، و يا سستى به هنگامى كه روشن و آشكار است ، بپرهيز! هر كارى را در جاى آن بِنه و هر كارى را به هنگام آن ، بگزار .
