۱۵۷۱.امام على عليه السلام :اين است آنچه بنده خدا على ، پيشواى مؤمنان ، با محمد بن ابى بكر عهد كرده است ، هنگامى كه او را به ولايت مصر گمارد . دستور داد او را به پرواى از خدا و پيروى از او در نهان و آشكار ، و ترس از خداوند در پنهان و آشكار ، و به نرمى با مسلمانان ، و درشتى با بدكاران ، و به عدالت با اهل ذمّه ، و رعايت انصاف با ستمديده و سختگيرى با ستمگر ، و به گذشت از مردم و نيكى بر آنان ، هرچه بتواند ؛ و خداوند ، نيكوكاران را پاداش دهد و مجرمان را كيفر كند .
۱۵۷۲.امام على عليه السلامـ در سفارش نامه اش به محمد بن ابى بكر ، هنگامى كه حكومت مصر را بر عهده اش نهاد ـ: با آنان ، فروتن باش و نرم خو و گشاده رو ، و ميان آنان ، برابرى روا دار در نگريستن با گوشه چشم يا خيره شدن ، تا بزرگانْ در تو طمعِ ستم بر ناتوانان نبندند و ناتوانان ، از عدالتت نااميد نشوند ؛ چرا كه خداوند متعال مى پرسد از شما بندگان ، از كارهاى كوچك و بزرگ و آشكار و پنهان . اگر كيفر دهد ، پس شما ستمكارتريد ، و اگر ببخشد ، او بزرگوارتر است .
۱۵۷۳.امام على عليه السلامـ از سخنش به هنگامى كه بر برابرى در بخشش ، سرزنش شد ـ: آيا مرا دستور مى دهيد كه پيروزى را با ستم ، درباره آن كه زمامدار اويم ، بجويم؟ به خداوند كه نپذيرم تا جهان ، سرآيد و ستاره اى در آسمان ، در پى ستاره اى درآيد! اگر مال از آنِ من بود ، ميان آنها برابر تقسيم مى كردم ، چه رسد كه مال ، مالِ خداوند است .
۱۵۷۴.امام على عليه السلام :به خدا سوگند ، اگر شب را بر بوته هاى خاردار به سر كنم و دربندهاى آهنين ، كشيده شوم ، برايم دوست داشتنى تر است كه خدا و رسولش را در روز رستاخيزْ ملاقات كنم ، به عنوان ستمگر بر بعضى بندگان و غصب كننده اندكى از مال دنيا ؛ و چگونه ستم روا دارم بر كسى ، براى جانى كه به سرعت به سوى نابودى در حركت است و ماندنش در خاك ، طولانى؟!
