۱۷۴۳.امام على عليه السلامـ از نامه اش به گروهى از فرماندهان سپاهش ـ: اگر [ دشمنان ]به سايه فرمانبرى بازگشتند ، اين همان است كه ما دوست مى داريم ، و اگر كار آنان به جدايى و نافرمانى كشيد ، آن را كه فرمانت بَرَد ، به سوى آن كه نافرمانى كند ، برانگيز ؛ و بى نياز باش بدان كه فرمانت بَرَد از آن كه از يارى ات پاى پس نهد ؛ زيرا آن كه جنگ را خوش ندارد ، نبودنش بهتر از بودن است و نشستنش از برخاستن ، سودمندتر است .
۱۷۴۴.امام على عليه السلام :اگر دشمن بر شما يورش آورد ، پس بر درِ خندق ها آرايش گيريد كه در آن جا جز شمشيرها چيزى نيست ، و پس از منظّم كردن صف ها بر زمين ، استوار باشيد. به صورت دشمنان منگريد و شمارِ آنان ، شما را به وحشت نيندازد و به سرزمين ها [ و جبهه ]خود بنگريد ؛ و اگر بر شما حمله ور شدند ، بر روى اسب ها خم شويد و در پناه سپرها پنهان شويد ، [ چونان] دژى محكم كه شكافى در آن نيست ؛ و اگر پشت كردند ، با شمشيرها بر آنها حمله ور شويد . اگر ايستادند ، شما هم در سمتى ديگر بايستيد ، و اگر فرار كردند ، به سويشان بشتابيد و به جستجويشان برخيزيد .
۱۷۴۵.امام على عليه السلام :اگر خداى ناكرده در ميان شما شكستى رُخ داد ، جمع شويد و خدا را ياد كنيد و يادآوريد آنچه بر گُريختگان از نبرد ، وعده [ كيفر ]داده شده است و آن را كه در حال پشت كردن به دشمن ديديد ، نكوهش كنيد . پرچم ها را گردآورده ، يكى كنيد . چابك سواران ، در بازگرداندن فراريان به سوى جمعيت و لشكر ، شتاب كنند ، و هركس در مخفيگاه هاست ، به سوى شما كوچ كند . وقتى كناره هاى لشكر گِرد آمد و نيرو و توان به شما رسيد و حالت شكست خوردگى از ميان شما رخت بربست ، لشكر را به فرماندهان بسپاريد و جهت ها (يگان ها) را استوار سازيد و نبرد كنيد ؛ و از خداوند يارى جوييد و شكيبايى كنيد كه در پايدارى به هنگام شكست و يورش مردى دلاور بر دشمن ، پاداشى بزرگ است .
