ج ـ تلقين پيروزى
۱۷۷۴.الجملـ به نقل از عمرو بن دينار ـ: امير مؤمنان به فرزندش محمد فرمود : «پرچم را بگير و حركت كن» و على عليه السلام پشت سرِ او بود . پس [ على عليه السلام ]او را صدا كرد : «اى ابو القاسم!» .
گفت : بله ، اى پدر!
فرمود : «فرزندم! آنچه مى بينى ، تو را به وحشت نيندازد . من در حالى كه كوچك تر از تو بودم ، پرچم را بر دوش مى كشيدم ، ولى دشمن ، مرا به وحشت نينداخت ؛ چرا كه با كسى رو به رو نشدم ، جز آن كه به خود تلقين مى كردم كه او را مى كشم . پس به كمك خداوند ، به خود ، تلقين كن كه بر آنان پيروز مى شوى ، و كم اعتمادى به خود ، تو را ناتوان نسازد كه اين ، بدترين درماندگى است» .
[ محمّد ]گويد كه گفتم : اى پدر! اميدوارم چنان باشم كه شما دوست مى دارى . إن شاء اللّه !
د ـ پرهيزاندن از گريز
۱۷۷۵.امام على عليه السلام :گريختن از پيكار،از گناهان بزرگ است.
۱۷۷۶.امام على عليه السلام :گريختن ، يكى از خوارى هاست .
۱۷۷۷.امام على عليه السلام :پى در پى يورش بريد و از گريختن ، شرم كنيد ، كه ننگى است در نسل ها و آتشى است در روز رستاخيز .
خود را خرّم و شادمان داريد و با آسانى و سبُكْ جانى به سوى مرگْ گام برداريد .
۱۷۷۸.امام على عليه السلام :فرار كننده بايد بداند كه پروردگارش را به خشم آورده و هلاك كننده خويش است . به درستى كه در فرار ، دشمنى خداوند ، خوارى هميشگى ، ننگ جاودان و زندگى ناخوشايند است ، و فراركننده ، زياد كننده عمر خويش نيست و ميان او و روزى كه براى مرگش مقدّر شده، فاصله نشود و خداوند را خشنود نكند. مردن آدمى به راستى و حقيقت ، پيش از ارتكاب اين خصلت ها (فرار از نبرد) ، بهتر است از درآميختن با اين خصلت ها و پذيرش آنها .
