ب ـ پرهيز از دعوت به پيكار
۱۷۸۹.امام على عليه السلامـ به فرزندش حسن عليه السلام ـ: تو هيچ گاه به پيكارْ دعوت مكن ، و اگر به پيكار دعوت شدى ، پاسخ ده ؛ چرا كه دعوت كننده به پيكار ، ستمكار است و ستمكار ، شكست خورده [و خوار] است .
ج ـ مصونيت سياسى فرستادگان
۱۷۹۰.امام على عليه السلامـ اگر بر مردى از دشمنْ دست يافتيد و او ادّعا داشت كه فرستاده به سوى شماست ، اگر اين امر از او محرز شد و شاهدى بر آن آورد ، پس به او آسيبى مرسانيد تا پيغامش را برسانَد و نزد يارانش باز گردد ؛ امّا اگر شاهدى بر سخنش نيافتيد ، اين ادّعا را از او نپذيريد .
د ـ اقامه حجّت ، پيش از نبرد
۱۷۹۱.السنن الكبرىـ به نقل از براء بن عازب ـ: على عليه السلام مرا به سوى خوارج در نهروان فرستاد . پيش از كارزار ، سه مرتبه آنان را [ به هدايتْ] دعوت نمودم .
۱۷۹۲.امام على عليه السلامـ از نامه اش به كسانى از مردم صنعا۱و جَنَد۲كه دشمنى نمودند و پيمان شكستند ـ: هنگامى كه فرستاده ام به سوى شما آمد ، پراكنده شويد و به محلّ سكونت خودْ بازگرديد ، تا شما را عفو كنم و از نادانتان بگذرم و دور شده را حفظ كنم و در ميان شما با حكم قرآن، رفتار كنم . امّا اگر چنين نكنيد ، آماده آمدن سپاهى باشيد نيرومند،با انبوه سواره ها كه سراغ آن كسى بروند كه طغيان و نافرمانى كند ، و لِه شويد ، مانند لِه شدن در آسياب .
آن كه نيكى كند ، به خود نيكى كرده است ، و آن كه بدى كند ، به خود بدى كرده است ؛ و پروردگار تو ستم كننده بر بندگان نيست .
ر . ك : ج 5 ص 581 (حجت آوردن در ميدان نبرد) .
ج 6 ص 463 (دليل آورى در ميدان نبرد) .
