10 / 3 ـ 5
گزاردن امانت
۱۹۲۲.امام على عليه السلام :امانت را به آن كه شما را امين شمُرَد ، بازگردانيد ؛ گرچه قاتلان فرزندان پيامبران باشند .
۱۹۲۳.امام على عليه السلام :بر آن كه تو را امين شمُرَد ، خيانت مكن ، گرچه به تو خيانت ورزد ؛ و رازش را فاش مساز ، گرچه خود ، آن را فاش سازد .
۱۹۲۴.امام على عليه السلامـ از نامه او به اشعث بن قيس ـ: به درستى كه كارى كه بر عهده توست ، لقمه اى نيست براى تو ؛ بلكه امانتى است بر گردنت و تو در نظارت بالا دستانت قرار دارى .
۱۹۲۵.امام على عليه السلامـ از نامه اش به يكى از مأموران ماليات ـ: آن كه آشكار و نهانش و كردار و گفتارش دو گونه نباشد ، امانت را گزارده و عبادت را خالص ، به جاى آورده است و او را فرمان دهم كه [ زيردستان را ]نرنجاند و بدانان ، بهتان نزند و به سبب امير بودن ، از آنها رو برنگرداند ؛ چرا كه آنان ، در دينْ برادرند و در به دست آوردن حقوق ، مددكار .
و تو را در اين زكات ، بهره اى معيّن و حقّى معلوم و شريكانى ناتوان و تنگ دست است . ما حقّ تو را به تمام مى پردازيم . پس تو هم حقوق آنان را به تمام ، به آنان برسان ؛ وگرنه ، روز رستاخيزْ داراى بيشترين دشمنانى ؛ و بدا به حال كسى كه نزد خداوند ، دشمنانش مستمندان ، تهى دستان ، درخواست كنندگان ، رانده شدگان ، بدهكاران ، و در راه ماندگان باشند .
و آن كه امانت را سَبُك شمارد و در آن خيانت روا دارد و جان و دين خود را از خيانتْ پاك ننمايد ، خود را در دنيا به خوارى و رسوايى افكنده است و چنين كسى ، در آخرتْ فرارى تر و رسواتر است ؛ و به درستى كه بزرگ ترين خيانت ، خيانت به مردمان است و زشت ترين دغلكارى ، ناراستى است با پيشوايان . والسلام!
