۱۹۴۵.امام على عليه السلام :تمام دوستى ات را درباره دوستت نثار كن ؛ امّا به وى اطمينان تمام منما . او را كاملْ يارى كن ؛ ليكن تمام رازها را به وى مگو ، تا آن كه [ از يك سو] حقّ خردمندى را به جا آورى و [ از دگر سو ]وظايف دوستى را به جا آورده باشى .
۱۹۴۶.امام على عليه السلام :حكيم نيست آن كه مدارا نكند با كسانى كه چاره اى جز مدارا با آنان نيست .
۱۹۴۷.امام على عليه السلام :با آن كه نمى توانى حقّت را از او بستانى ، داد و ستد منما .
۱۹۴۸.امام على عليه السلام :بپرهيز از آن كه دوستانت را چنان به هراس اندازى كه آنان را به دورى از تو و جدايى طلبى كشانَد .
۱۹۴۹.امام على عليه السلام :آن كه سودش در زيان ديدن تو باشد ، هيچ گاه از دشمنى با تو بيرون نباشد .
۱۹۵۰.امام على عليه السلام :با توانمندى گذشت كن و با دولتْ مردى نيكى كن ، تا آقايى ات كامل گردد .
۱۹۵۱.امام على عليه السلام :لغزش هاى دوست را تحمّل كن ، براى هنگام هجوم دشمنت .
۱۹۵۲.امام على عليه السلام :اميدوارى مردم به پاداشت ، بهتر است از ترس آنان از كيفرت .
۱۹۵۳.امام على عليه السلام :علاقه مندى [ ديگران ] به خودت را جايگزين احترام گذارى [ آنان ]به خود قرار ده .
۱۹۵۴.امام على عليه السلام :مردم را بر سنّت ها و آيينشان بر پاى دار و [ چنان كن] كه بى گناهان ، از تو احساس امنيت كنند و بدكاران ، از تو بترسند ؛ و به مرز[نشين]ها و حاشيه [نشين]هاى شهرها رسيدگى كن .
