فصل دوم: خبردادن پيامبر از فتنه هاى پس از خود
۱۹۸۷.امام على عليه السلام :آن گاه كه خداوند سبحان ، اين آيه را نازل كرد: «الف ، لام ، ميم. آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند: ايمان آورديم ، رها مى شوند ومورد آزمايش قرار نمى گيرند؟» ، دانستم تا زمانى كه پيامبر خدا در ميان ماست ، فتنه ها [ و بحران ها ]بر ما فرود نمى آيد. گفتم: اى پيامبر خدا! اين چه فتنه اى است كه خداوند متعال به تو خبر داده است؟
فرمود: «اى على! امّت من پس از من آزمايش مى شوند».
گفتم: اى پيامبر خدا! آيا در روز جنگ اُحُد ، آن گاه كه گروهى از مسلمانان به شهادت رسيدند و شهادت نصيب من نشد و اين بر من گران آمد ، به من نفرمودى: «تو را مژده باد كه شهادت به دنبال توست»؟
پيامبر خدا فرمود: «اين چنين است كه مى گويى. حال در آن هنگام ، صبر تو چگونه است؟».
گفتم : اى پيامبر خدا ! اين از موارد صبر نيست ؛ بلكه از موارد مژده و سپاس گزارى است .
و [ پيامبر خدا] فرمود: «اى على! مردمان با ثروتشان آزموده مى شوند و با ديندارى خود بر پروردگارشان منّت مى گذارند ، و رحمت خدا را آرزو مى كنند و از قهر او ، خود را در امان مى دانند . حرام خدا را با شبهههاى دروغ و هوس هاى غفلت زا ، حلال مى شمارند ، خمر را به نام نبيذ ، حلال مى شمارند و رشوه را با نام هديه ، و ربا را با نام خريد و فروش».
گفتم: اى پيامبر خدا! در آن روزگار ، آنان را در چه جايگاهى قرار دهم : در جاى ارتداد يا آزمايش؟
فرمود: «[ جايگاه] آزمايش».
