فصل پنجم : انگيزه هاى تجاوز كاران در نبرد با امام على
5 / 1
برترى جويى
۲۰۰۹.امام على عليه السلام :پس آن گاه كه حكومت را به دست گرفتم ، گروهى پيمان شكستند و گروهى منحرف شدند و گروهى تجاوز كردند . گويا سخن خداوند سبحان را نشنيده اند كه مى فرمايد : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين ، خواستار برترى و فساد نيستند، و فرجام [ خوش] ، از آنِ پرهيزگاران است» ! آرى ، به خدا سوگند ، آن را شنيدند و درك كردند ؛ ولى دنيا در ديده شان زيبا آمد و زيورهاى آن ، چشمانشان را گرفت .
۲۰۱۰.شرح نهج البلاغة :طلحه و زبير ، چند روز پس از بيعت به نزد على عليه السلام آمدند و به وى گفتند : اى امير مؤمنان! ستمى را كه در دوران حكومت عثمان بر ما رفت ، شاهد بودى و مى دانستى كه نظر عثمان بر [ دادن كارها به دست] بنى اميّه بود. اينك كه خداوندْ خلافت را پس از او به تو سپرده است، ما را بر فرماندارى برخى ولايات بگُمار.
على عليه السلام به آنان فرمود : «به خواست خداوند ، تَنْ در دهيد تا نظرم را ابراز كنم. بدانيد كه من كسى از يارانم را در امانت خود سهيم نمى سازم ، جز آن كه ديندارى و امانتدارى اش را بپسندم و آن كه روش و انگيزه اش را بدانم».
پس آن دو با نااميدى از نزد وى بازگشتند.
