۲۰۲۳.امام على عليه السلامـ در سخنرانى اش به هنگام حركت كردن براى جنگ با بصريان، در نكوهش كسانى كه عليه ايشان دست به شورش زدند ـ: مرا با قريش چه كار؟ به خدا سوگند، با آنان در حال كفرشان جنگيدم و اينك، در حال فريب خوردگى شان هم با آنان مى جنگم. به درستى كه من ديروز همراه آنان بودم، چنان كه امروز همراه آنانم.
به خدا سوگند ، انتقام قريش از ما جز بدان جهت نيست كه خداوند ، ما را بر آنان برگزيد و ما ، آنان را در حوزه آيين خود داخل كرديم. پس آنان چنان اند كه آن شاعر جاهلى گفته است:
به جان خودم سوگند كه صبحگاهان
نوشيدنى ات شير خالص بود و خوراكت كره و خرماى بى هسته.
اين مقام بلند را به تو بخشيديم و تو لايق مقام رفيع نبودى
ما بوديم كه گِرد تو را با اسبان و نيزه ها گرفتيم .
ر . ك : ج 3 ص 573 (دشوارى پاره اى اصلاحات) .
ج 9 ص 131 (خليل بن احمد) .
5 / 4
حرص
۲۰۲۴.الأمالى ، طوسىـ به نقل از مالك بن اوس ـ: [ على عليه السلام ]به دنبال طلحه و زبير فرستاد و آنان را فرا خواند . پس به آنان فرمود: «آيا شما دو نفر از روى ميل و بدون اكراه به سراغ من نيامديد و با من بيعت نكرديد؟ پس [ در حكومت من ]چه چيز را ناروا ديديد؟ آيا در داورى ستم كردم يا بيت المال را به خود اختصاص دادم؟».
گفتند : نه.
فرمود : «آيا مرا در كارى مربوط به مسلمانان فرا خوانديد و كوتاهى كردم؟».
گفتند: پناه بر خدا!
فرمود : «پس كدام كارِ مرا خوش نمى داريد كه به مخالفت با من برخاستيد؟».
گفتند : اين كه تو با روش عمر بن خطّاب در تقسيم [ بيت المال] ، مخالفت ورزيدى و سهم ما را از ثروت هاى عمومى كم ساختى و بهره ما را در اسلام ، از آنچه خداوند به واسطه شمشيرهاى ما غنيمت قرار داد ، مانند ديگران قرار دادى؛ ديگرانى كه خودْ [ روزى] جزوِ غنيمت هاى ما بودند و ميان ما و آنان به يك سانْ رفتار كردى.
