۲۰۹۹.شرح نهج البلاغة:[ معاويه ] مردى از طايفه بنى عُمَيس را به همراه نامه اى نزد زبير بن عوّام فرستاد و در نامه چنين بود :
به نام خداوند بخشنده مهربان . به بنده خدا زبير ، اميرمؤمنان ، از معاوية بن ابى سفيان. درود بر تو! پس از حمد و سپاس خداوند ؛ به درستى كه از شاميان براى تو بيعت خواستم و آنان اجابت كردند و چنان كه اسبان و شترانْ جمع مى شوند، جمع شدند. به سوى كوفه و بصره بشتاب و [ مراقب باش ]پسر ابو طالب بر تو پيشى نگيرد ؛ زيرا پس از اين دو شهر ، چيزى نيست.
من براى طلحة بن عبيد اللّه ، پس از تو بيعت گرفتم. خونخواهى عثمان را عَلَم كنيد و مردم را بدان فرا خوانيد و مى بايد شما دو نفر ، جدّيت و آمادگى داشته باشيد. خـداوند ، شـما را پـيروز گردانَد و بـدخواه شما را درمانده سازد!
وقتى اين نامه به زبير رسيد ، خشنود شد و طلحه را از آن آگاه كرد و برايش نامه را خواند. آن دو در خيرخواهى معاويه ترديد نكردند و از اين رو ، در مخالفت با على عليه السلام هم رأى شدند .
