۱۴۱۳.امام على عليه السلامـ از سفارش نامه اش به مالك اشتر در مراقبت از كارگزاران ـ: اگر يكى از آنان دست به خيانتى زد و گزارش بازرسان تو بر آن خيانت ، هم داستان بود ، بدين گواه بسنده كن و كيفر او را با تنبيه بدنى بدو برسان و از كارى كه كرده است ، بازخواست كن . سپس او را خوار بدار و خيانتكار شمار و طوق بدنامى را بر گردنش بياويز .
3 / 14
منع كارگزاران از پذيرش هديه
۱۴۱۴.امام على عليه السلام :هر زمامدارى كه از نيازمندى هاى مردم ، خود را پنهان سازد ، خداوند از او و خواسته هايش در رستاخيز ، پنهان شود و اگر زمامدار ، هديه بپذيرد ، خيانتكار باشد و اگر رشوه قبول كند ، پس او مشرك است .
۱۴۱۵.أخبار القضاةـ به نقل از على بن ربيعه آورده است ـ: به درستى كه على عليه السلام ، مردى از قبيله بنى اسد به نام ضبيعة بن زهير را به كار گرفت . وقتى مأموريتش پايان گرفت ، با انبانى از اموال ، نزد على عليه السلام آمد و گفت : اى امير مؤمنان! مردمانى برايم هديه مى آوردند و اين ، همان هديه هاست . اگر براى من حلال است ، از آن استفاده كنم و اگر چنين نيست ، نزد تو آوردم .
على عليه السلام فرمود: «اگر آنها را نگه مى داشتى، خيانت بود».
آن گاه اموال را از او گرفت و در بيت المال قرار داد .
