۲۱۱۱.الإمامة والسياسة:زبير گفت: شام ، [ جهت جنگ ، مناسب تر است ؛ زيرا ]مردان جنگى و ثروت بسيار دارد و معاويه بر آن حكومت مى كند كه پسرعموى عثمان است و هرگاه اجتماع كنيم، ما را بر او (على عليه السلام ) مسلّط مى گردانَد.
عبد اللّه بن عامر گفت: بصره [ مناسب تر است] . اگر بر على پيروز گشتيد ، شام هم از آنِ شماست و اگر على بر شما پيروز گشت ، معاويه سپر شماست، و اين هم نامه هاى بصريان است كه براى من فرستاده اند.
يعلى بن منيه ـ كه فردى زيرك بود ـ گفت: اى دو بزرگوار! پيش از عزيمت ، كار را بسنجيد. معاويه پيش از شما در شام بوده است و در آن جا اجتماع و اتّحاد است و شما فردا با پراكندگى بدان جا مى رويد. او عموزاده عثمان است و شما چنين نسبتى [ با عثمان ]نداريد . اگر شما را از شام بيرون رانَد يا بگويد: «كار را به شورا مى گذارم» ، شما چه مى كنيد؟ آيا با او پيكار مى كنيد يا كار خلافت را به شورا وا مى گذاريد و از شامْ بيرون مى رويد؟ زشت تر آن كه شما سراغ مردى مى رويد كه از پيش ، حكومت در دستش بوده و شما مى خواهيد او را از آن منصبْ بيرون سازيد.
گفتند: پس كجا برويم؟
گفت: به سوى بصره.

۲۱۱۱.الإمامة والسياسة :قالَ الزُّبَيرُ : الشّامُ بِهَا الرِّجالُ وَالأَموالُ ، وعَلَيها مُعاوِيَةُ ، وهُوَ ابنُ عَمِّ الرَّجُلِ ، ومَتى نَجتَمِع يُوَلِّنا عَلَيهِ .
وقالَ عَبدُ اللّهِ بنُ عامِرٍ : البَصرَةُ ؛ فَإِن غَلَبتُم عَلِيّا فَلَكُمُ الشّامُ ، وإِن غَلَبَكُم عَلِيٌّ كانَ مُعاوِيَةُ لَكُم جُنَّةً ، وهذِهِ كُتُبُ أهلِ البَصرَةِ إلَيَّ .
فَقالَ يَعلَى بنُ مُنيَةَ ^۱ ـ وكانَ داهِيا ـ : أيُّهَا الشَّيخانِ ! قَدِّرا قَبلَ أن تَرحَلا أنَّ مُعاوِيَةَ قَد سَبَقَكُم إلَى الشّامِ وفيهَا الجَماعَةُ ، وأنتُم تَقدَمونَ عَلَيهِ غَدا في فُرقَةٍ ، وهُوَ ابنُ عَمِّ عُثمانَ دونَكُم ؛ أ رَأَيتُم إن دَفَعَكُم عَنِ الشّامِ ، أو قالَ : أجعَلُها شورى ، ما أنتُم صانِعونَ ؟ أ تُقاتِلونَهُ أم تَجعَلونَها شورى فَتَخرُجا مِنها ؟ وأَقبَحُ مِن ذلِكَ أن تأتِيا رَجُلاً في يَدَيهِ أمرٌ قَد سَبَقَكُما إلَيهِ ، وتُريدا أن تُخرِجاهُ مِنهُ!
فَقالَ القَومُ : فَإِلى أينَ ؟
قالَ : إلَى البَصرَةِ . ^۲