۱۲۹۰.امام على عليه السلام :بيعت شما با من ، ناگهانى و بى انديشه نبود و انگيزه من و شما هم يكى نيست . به درستى كه من شما را براى خدا مى خواهم و شما مرا براى خودْ مى خواهيد . اى مردم! مرا در امور خود يارى رسانيد . سوگند به خداوند كه حقّ ستمديده را از ستمگر خواهم ستاند و لگام ستمگر را گرفته ، او را بر آبشخور حقيقتْ وارد خواهم كرد ، گرچه از آن كراهت داشته باشد .

۱۲۹۱.امام على عليه السلام :مردم بر عثمان شوريدند و ـ در حالى كه من كناره گير بودم ـ او را به قتل رساندند . سپس با [ وجود ]كراهت من ، مرا به حكومت رساندند . اگر ترسِ بر دين نبود ، آنان را اجابت نمى كردم .

۱۲۹۲.امام على عليه السلامـ در نامه ايشان به كوفيان ـ: خداوند آگاه است كه چاره اى جز پذيرش حكومت نداشتم و اگر شايسته تر از خود را مى يافتم ، در اين امر ، پيش قدم نمى شدم .

۱۲۹۳.امام على عليه السلام :سوگند به خداوند كه بر خلافتْ اقدام نكردم ، مگر از ترس آن كه بُزى نَر ^۱ از بنى اميّه بر آن چنگ اندازد و كتاب خداوند را بازيچه سازد .

ر . ك : ج 4 ص 183 (به پا داشتن عدالت) .

۱۲۹۰.عنه عليه السلام :لَم تَكُن بَيعَتُكُم إيّايَ فَلتَةً ، ولَيسَ أمري وأمرُكُم واحِدا ، إنّي اُريدُكُم للّهِِ ، وأنتُم تُريدونَني لِأَنفُسِكمُ .
أيُّها النّاسُ أعينوني عَلى أنفُسِكُم، وَايمُ اللّهِ لَاُنصِفَنَّ المَظلومَ مِن ظالِمِهِ ، ولَأَقودَنَّ الظالِمَ بِخِزامَتِهِ حَتّى اُورِدَهُ مَنهَلَ الحَقِّ وإن كانَ كارِها . ^۱

۱۲۹۱.عنه عليه السلام :عَدَا النّاسُ عَلى هذَا الرَّجُلِ ـ وأنَا مُعتَزِلٌ ـ فَقَتَلوهُ ، ثُمَّ وَلَّوني وأنَا كارِهٌ ، ولَولا خَشيَةٌ عَلَى الدّينِ لَم اُجِبهُم . ^۲

۱۲۹۲.عنه عليه السلامـ في كِتابِهِ إلى أهلِ الكوفَةِ ـ: وَاللّهُ يَعلَمُ أنّي لَم أجِد بُدّا مِنَ الدُّخولِ في هذَا الأَمرِ ، ولَو عَلِمتُ أنَّ أحَدا أولى بِهِ مِنّي ما قَدِمتُ عَلَيهِ . ^۳

۱۲۹۳.عنه عليه السلام :وَاللّهِ ما تَقَدَّمتُ عَلَيهَا [ الخِلافَةِ ] إلّا خَوفا مِن أن يَنزُوَ عَلَى الأَمرِ تَيسٌ ^۴ مِن بَني اُمَيَّةَ ، فَيَلعَبَ بِكِتابِ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ . ^۵

راجع : ج 4 ص 182 (إقامة العدل) .