127
دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج2

۶۰۱.تذكرة الخواصّـ درباره گفته خداى متعال :«تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [ نيز] مؤمنانى كه...»ـ: پيامبر خدا [ از خانه اش] بيرون آمد. در مسجد، على عليه السلام به نماز ايستاده بود و مسكينى هم انگشترى با خود داشت. پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود : «آيا كسى چيزى به تو بخشيد؟».
گفت : آرى ؛ آن نمازگزار اين انگشتر را در حالت ركوع به من داد.
پس پيامبر خدا تكبير گفت و جبرئيل عليه السلام فرود آمد و اين آيه را تلاوت كرد و حسّان بن ثابت هم چنين سرود:

اى ابو الحسن! جان و خون من فدايت باد
و نيز [ جان و خون] هر كُندرو و تندرو در طريق هدايت!

تو كسى هستى كه در ركوعت عطا كردى
جان مردمان به فدايت، اى بهترين ركوع كننده!

اى بهترين سرور ، با انگشتر مباركت!
و اى بهترين خريدار و اى بهترين فروشنده!

پس خداوند، بهترين ولايت را درباره تو نازل كرد
و آن را در آيه هاى محكم دين،۱بيان نمود.

و نيز سرود:

اين كيست كه انگشترش را در ركوع، صدقه داد
و آن را نزد خود، نيك پنهان داشت؟

كسى كه در بستر محمّد خوابيد
تا محمّد، شبانه به سوى غار رفت؛

آن كه در قرآن، «مؤمن» ناميده شد
در نُه آيه كه فراوان تلاوت مى شوند.

1.يعنى محكمات قرآن ، كه همان آيه هاى روشن و بدون ابهام آن هستند. (م)


دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج2
126

۶۰۱.تذكرة الخواصّـ في قَولِهِ تَعالى :«إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ ءَامَنُواْ ...»ـ: خَرَجَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله وعَلِيٌّ قائِمٌ يُصَلّي ـ وفِي المَسجِدِ سائِلٌ ـ مَعَهُ خاتَمٌ . فَقالَ لَهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : هَل أعطاكَ أحَدٌ شَيئا ؟ فَقالَ : نَعَم ، ذلِكَ المُصَلّي هذَا الخاتَمَ ، وهُوَ راكِعٌ . فَكَبَّرَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، ونَزَلَ جَبرَئيلُ عليه السلام يَتلو هذِهِ الآيَةَ ، فَقالَ حَسّانُ بنُ ثابِتٍ :

أبا حَسَنٍ تَفديكَ روحي ومُهجَتي
وكُلُّ بَطيءٍ فِي الهُدى ومُسارِعِ

فَأَنتَ الَّذي أعطَيتَ إذ كُنتَ راكِعا
فَدَتكَ نُفوسُ الخَلقِ يا خَيرَ راكِعِ

بِخاتَمِكَ المَيمونِ يا خَيرَ سَيِّدٍ
ويا خَيرَ شارٍ ثُمَّ يا خَيرَ بايِعِ

فَأَنزَلَ فيكَ اللّهُ خَيرَ وِلايَةٍ
وبَيَّنَها في مُحكَماتِ الشَّرائِعِ

وقالَ أيضا :

مَنْ ذا بِخاتَمِهِ تَصَدَّقَ راكِعا
وأسَرَّها في نَفسِهِ إسرارا

مَن كانَ باتَ عَلى فِراشِ مُحَمَّدٍ
ومُحَمَّدٌ أسرى يَؤُمُّ الغارا

مَن كانَ فِي القُرآنِ سُمِّيَ مُؤمِنا
في تِسعِ آياتٍ تُلينَ غِزارا۱۲

1.الغزارة : الكثرة (لسان العرب : ج ۵ ص ۲۲ «غزر») .

2.تذكرة الخواصّ : ص ۱۵ ، النور المشتعل : ص ۶۹ ح ۸ ، شواهد التنزيل : ج ۱ ص ۲۳۶ ح ۲۳۷ و ص۲۳۷ ح ۲۳۸ ؛ الأمالي للشجري : ج ۱ ص ۱۳۸ كلّها نحوه .

  • نام منبع :
    دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    همکار: طباطبايي، محمدكاظم؛ طباطبايي نژاد، محمود؛ مترجم: مسعودی، عبدالهادی
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 92031
صفحه از 596
پرینت  ارسال به