۸۳۴.تفسير القُرطُبىـ در تفسير گفته خداى متعال :«خواهنده اى تقاضاى عذابى كرد»ـ: گفته شده كه درخواست كننده در اين جا، حارث بن نعمان فِهرى بوده و ماجرايش چنين است كه چون به او خبر رسيد كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده است : «هر كه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست»، بر شترش سوار شد و آمد، تا آن كه شترش را در شنزار خواباند و گفت : اى محمّد! از سوى خدا به ما فرمان دادى كه به يگانگى خداوند و پيامبرى تو گواهى دهيم. پس، از تو پذيرفتيم. نيز اين را كه پنج نماز بخوانيم، از تو پذيرفتيم [ فرمان دادى كه ]زكات دارايى هايمان را بپردازيم ، كه از تو پذيرفتيم و اين كه در هر سال، ماه رمضان را روزه بگيريم، كه از تو پذيرفتيم. نيز اين را كه حج بگزاريم، از تو پذيرفتيم . امّا به اين ، راضى نشدى، تا آن كه پسر عمويت را بر ما برترى بخشيدى. آيا اين، چيزى از سوى توست، يا از سوى خدا؟
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «سوگند به خدايى كه جز او خدايى نيست، آن، از جانب خداست».
پس، حارث بازگشت، در حالى كه مى گفت : خدايا! اگر آنچه محمّد مى گويد، حقيقت دارد، بارانى از سنگ بر ما ببار، يا عذابى دردناك بر ما فرود آر!
به خدا سوگند، به شترش نرسيده بود كه خدا سنگى بر او فروانداخت كه بر سرش افتاد و از زيرش خارج شد و او را كشت و آيه هاى : «خواهنده اى تقاضاى عذابى كرد» نازل شد.
