بحثى درباره آخرين تلاش پيامبر

ولايت علوى، در ابلاغ و عرضه، همزاد با رسالت نبوى است. پيامبر صلى الله عليه و آله به هنگام تبليغ علنى رسالت، با صراحت تمام ، از تداوم «رسالت» در قالب «ولايت»، سخن گفت و على عليه السلام را به عنوان «وصى»، «خليفه»، «وزير» ، «يار» و «همراه» خود، معرّفى كرد.
افزون بر آن، پيامبر خدا در مناسبت هاى مختلف و با توجّه به شرايط سياسى و فرهنگى حاكم، در باب رهبرى آينده امّت، سخن گفت و مولا عليه السلام را به عنوان شايسته ترين كسى كه توانايى راهنمايى و نجات امّت را از امواج خروشان فتنه ها، كژانديشى ها و ... دارد، شناسانْد.
اين حقايق، در لابه لاى صفحات اين دانش نامه، با استناد به انبوه روايات فريقين، آمده است و نيز بر آن، تأكيد شده است كه اوج اين معرّفى و ابلاغ، در «حَجّة البلاغ» و به تعبير ديگر «حَجّة الوداع» در «غدير خم» بوده است.
بدين سان، تأكيد پيامبر خدا بر تعيين و تصريح مكتوبِ سرنوشت ولايت در آخرين ساعت هاى عمر مباركش، بى گمان، آخرين تلاش و چاره انديشى او براى حفظ سلامت جامعه و جلوگيرى از انحراف امّت بوده است :
پيامبر صلى الله عليه و آله در بستر بيمارى است. تن شريف او در تب مى سوزد كه فرمان