۵۱۳.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ـ: شنيدم كه پيامبر خدا، در حالى كه ميان بازوى على بن ابى طالب عليه السلام را گرفته بود، مى گفت : «او، امير نيكوكاران و قاتل بدكاران است. هر كه او را يارى دهد، يارى شود و هر كه او را وا نهد، وا نهاده شود». او صداى خود را به اين [ سخن]، بلند كرد.
۵۱۴.الأمالى ، طوسىـ به نقل از حُذيفة بن يمان ـ: به گروهى كه على عليه السلام در آن است، بنگريد و با خزيدن بر زانوانتان نزد آن گروه برويد كه شنيدم پيامبر خدا مى گويد : «على، امير نيكوكاران و قاتل بدكاران است. هر كس او را يارى دهد، يارى شود و هر كس او را وا نهد، تا روز قيامت ، وا نهاده شود».
۵۱۵.امام صادق عليه السلامـ در يادكردِ امام عليه السلام از كسانى كه بر كار ابوبكر و تكيه زدن او بر جاى پيامبر صلى الله عليه و آله خُرده گرفتند ـ: ابو ايّوب انصارى ايستاد و گفت : اى بندگان خدا! درباره اهل بيت پيامبرتان از خدا پروا كنيد و حقّى را كه خداوند برايشان قرار داده ، به آنان بازگردانيد كه من، همچون برادرانم، در موقعيّت هاى گوناگون و مجلس هاى پى در پى، از پيامبرمان محمّد صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى گفت : «پس از من، اهل بيتم امامان شمايند» و نيز با اشاره به على بن ابى طالب عليه السلام مى گفت : «به يقين او ، امير نيكوكاران و قاتل كافران است. هر كه او را وا نهد، وا نهاده شود و هر كه او را يارى دهد، يارى شود».
5 / 4
آغاز نام گذارى على به «امير المؤمنين»
۵۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر مردم مى دانستند كه على چه زمانى «امير المؤمنين» ناميده شد، فضلش را انكار نمى كردند. على، زمانى امير المؤمنين ناميده شد، كه آدم در هنگامه دميدن روح در كالبدش بود.
خداى عز و جل فرمود : « «و چون پروردگارت از پشت فرزندان آدم ، پيمان گرفت و آنان را بر خودشان گواه كرد كه : آيا من پروردگار شما نيستم؟» » .
فرشتگان گفتند : آرى .
خداى ـ تبارك و تعالى ـ فرمود : «من ، پروردگار شمايم و محمّد ، پيامبرتان و على ، اميرتان».
