۱۵۷.السيرة النبوية ، ابن هشامـ به نقل از مسلمة بن علقمه مازنى ـ: در جنگ اُحد ، چون درگيرى شديد شد ، پيامبر خدا ، زير پرچم انصار نشست و به على بن ابى طالب ـ رضوان اللّه عليه ـ پيغام داد كه: «پرچم را پيش ببر!» .
پس على عليه السلام پيش رفت و گفت: «من ابو الفُصَم [ / ابو القُصَم ] ^۱ هستم» .
پس ابو سعد بن ابى طلحه ـ كه پرچمدار مشركان بود ـ ، ندايش داد كه : اى ابو القُصَم! آيا اهل نبرد تن به تن هستى؟
گفت: «آرى» .
پس در ميان دو لشكر به مبارزه در آمدند و دو ضربه ردّ و بدل كردند . على عليه السلام ضربه اى بر او زد و به خاكش افكند . سپس از او روگرداند و كارش را تمام نكرد . يارانش به او گفتند: پس چرا كارش را نساختى؟
فرمود : «عورتش را در برابر من هويدا كرد و خويشاوندى ، موجب شد كه از او رو بگردانم ودانستم كه خداى عز و جل او را كشته است».

۱۵۸.المناقب ، ابن شهر آشوبـ به نقل از زيد بن على از پدرانش عليهم السلام ـ: دست على عليه السلام در جنگ اُحد ، شكست ، در حالى كه در دستش پرچم پيامبر خدا بود . پس پرچم از دستش افتاد و مسلمانان به حمايتش برخاستند تا پرچم را بگيرند . پس پيامبر خدا فرمود: «آن را در دست چپش بِنهيد كه او پرچمدار من در دنيا و آخرت است» .
و در نقل غير اوست: پس مقداد ، پرچم را برداشت و به على عليه السلام داد و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «تو پرچمدار من در دنيا و آخرتى» .

۱۵۷.السيرة النبويّة لابن هشام عن مسلمة بن علقمة المازني :لَمَّا اشتَدَّ القِتالُ يَومَ اُحُدٍ جَلَسَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله تَحتَ رايَةِ الأَنصارِ ، وأرسَلَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إلى عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ رِضوانُ اللّهِ عَلَيهِ : أن قَدِّمِ الرّايَةَ .
فَتَقَدَّمَ عَلِيٌّ فَقالَ : أنَا أبُو الفُصَمِ ـ ويُقالُ أبُو القُصَمِ ـ ، فَناداهُ أبو سَعدِ بنُ أبي طَلحَةَ ـ وهُوَ صاحِبُ لِواءِ المُشرِكينَ ـ : أن هَل لَكَ يا أبَا القُصَمِ فِي البِرازِ مِن حاجَةٍ ؟ قالَ : نَعَم .
فَبَرَزا بَينَ الصَّفَّينِ فَاختَلَفا ضَربَتَينِ ، فَضَرَبَهُ عَلِيٌّ فَصَرَعَهُ ، ثُمَّ انصَرَفَ عَنهُ ولَم يُجهِز عَلَيهِ ، فَقالَ لَهُ أصحابُهُ : أفَلا أجهَزتَ عَلَيهِ ؟ فَقالَ : إنَّهُ استَقبَلَني بِعَورَتِهِ ، فَعَطَفَتني عَنهُ الرَّحِمُ ، وعَرَفتُ أنَّ اللّهَ عَزَّ وجَلَّ قَد قَتَلَهُ . ^۱

۱۵۸.المناقب لابن شهر آشوب عن زيد بن عليّ عن آبائه عليهم السلام: كُسِرَت زَندُ عَلِيٍّ يَومَ اُحُدٍ وفي يَدِهِ لِواءُ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَسَقَطَ اللِّواءُ مِن يَدِهِ فَتَحاماهُ المُسلِمونَ أن يَأخُذوهُ ، فَقالَ رَسولُ اللّهِ : فَضَعوهُ في يَدِهِ الشِّمالِ ، فَإِنَّهُ صاحِبُ لِوائي فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ .
وفي رِوايَةِ غَيرِهِ : فَرَفَعَهُ المِقدادُ وأعطاهُ عَلِيّا ، وقالَ صلى الله عليه و آله : أنتَ صاحِبُ رايَتي فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ . ^۲