بخش دوازدهم : داورى هاى امام على
داورى ، دشوار است و داورىِ درست و استوار و حق مدار ، بسى دشوارتر . داورى از يك سو دانشى استوار مى خواهد و از سوى ديگر ، روحى بزرگ و شخصيتى استوار گام ، كه در مقابل تهديدها نهراسد و در برابر تطميع ها نلرزد و وابستگى ، او را از حق مدارى باز ندارد و ... .
داورى هاى اميرمؤمنان عليه السلام ، از فصول برجسته زندگانى او و از جمله افتخارهاى والاىِ زندگانى سياسى وى ، و از شگفتى هاى تاريخ داورى است .
در اين بخش ، در چهار فصل ، ابعاد داورى هاى امام عليه السلام نشان داده شده است .
در فصل اوّل ، از جايگاه داورى مولا سخن رفته است و از اين كه به اقتضاى صريح كلام پيامبر خدا ، «اَقضى الاُمّة (بهترين قاضى امّت)» بوده است . نمونه هايى از داورى هاى آن بزرگوار در زمان پيامبر خدا ، و روزگار خلافتش گزارش شده ، كه همه و همه ، نشان دهنده گستره دانش ، صلابت رفتار ، استوارى موضع و حق مدارى آن پاسدار حقّ و حقيقت است در زندگى .
بخش سيزدهم : كرامت هاى امام على
انسان ، خليفه الهى در زمين است . ابعاد معنوى انسان ، والاترين نماد شخصيت اوست . انسان اگر در اين بُعد پيش رود و خود را در سلوك معنوى به خداوند نزديك گرداند ، آنچه از او سر خواهد زد ، شگفت آور خواهد بود و در زندگى و تعامل با هستى ، «جلوه» قدرت الهى خواهد بود . على عليه السلام ، به تعبير پيامبر صلى الله عليه و آله ـ كه آشناترين فرد نسبت به اوست ، و على ، تربيت شده وى است ـ «مَمسوسٌ فى ذات اللّه (ذوب شده در ذات الهى)» است . پس بايد زندگى اش روشن ترين جلوه اين خليفة اللهى باشد ، و هست .