37
دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج1

انسانى با چنين ويژگى ، از تظاهر به اسلام، سودى نخواهد برد ودر قيامت، كور محشور مى شود وسرنوشتى جز آتش دوزخ نخواهد داشت . اين بخش ، متون روايى و تاريخى بسيارى در اختيار خواننده مى نهد و افزون بر اين ، شمارى از سرسخت ترين مخالفان و دشمنان مولا و جمعى از منحرفان از ايشان و نيز قبايلى را كه بدو كين مى ورزيدند ، شناسانده است كه : «تُعرَفُ الأشياءُ بأضدادِها» .
اكنون نام على عليه السلام ، پس از نام پيامبر خاتم ، بلند آوازه ترين نام در تاريخ است و آموزه هايش چونان مشعلى فروزان بر معبر تاريخ . در اين بخش ، از تلاش هاى شگفت كسان بسيارى از آتشْ نهادانِ سيه دل كه در خاموش كردن اين مشعل پرفروغ بسى كوشيدند ، ياد شده است ، تا دانسته شود كه آنچه براى خدا و از آنِ خدا و در راه اوست ، زوال ناپذير است و چراغ ايزدى ، خاموشى نمى پذيرد :
« يُرِيدُونَ لِيُطْفِـئواْ نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَ هِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَـفِرُونَ.۱مى خواهند نور خدا را با دهان هاى خويش خاموش سازند ، در حالى كه خداوند ، تمام كننده نور خويش است ، هر چند كافران را خوش نيايد» .

بخش شانزدهم : ياران و كارگزاران امام على

با اين بخش ، كتاب ، پايان مى پذيرد . اكنون خواننده پس از مطالعه پانزده بخش از كتاب و دستيابى به آگاهى هاى گسترده در ابعاد مختلف حيات سرشار از آموزه هاى بيدارى آفرين و انسان ساز و روشنى بخش على عليه السلام ، در اين بخش با شرح حال و چگونگى شخصيتِ شمارى از اصحاب و كارگزاران اميرمؤمنان ، به اجمالْ آشنا

1.صف ، آيه ۸ .


دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج1
36

دوست داشتن و افراط در عشق ورزى را نكوهيده ۱ و از آن تحذير كرده و آن را انحرافى زمينه ساز انحراف هاى بزرگ ، تلقّى كرده است .

بخش پانزدهم : دشمنى با امام على

چهره زيباى على عليه السلام ، به همان ميزان كه براى دل هاى پاك ، انديشه هاى ارجمند و نهادهاى پيراسته و آزادخو ، زيبا ، جاذبه آفرين و دوست داشتنى است ، براى فخرجويان ، خويشتن بينان ، آتش نهادان و سياه دلان ، كين آفرين و دشمنى زاست . به راستى تاريخ نشان مى دهد كه دشمنان على عليه السلام به لحاظ روحى ، نااستوار و به لحاظ فكرى ، كژانديش و به لحاظ شخصيتى ، انسان هايى خودْمراد ، زشت خوى وآلوده درون بوده اند .
پيامبر خدا ، در آينه زمان ، آينده تاريخ اسلام را مى نگريست ، توطئه ها را مى دانست و از فتنه جويى فتنه جويان ، آگاه بود . از اين رو ، در زندگانى سراسر اقدام و تلاش و تعهّدش ، بر دوستى على عليه السلام تأكيد كرد و مردمان را از دشمنى با او ، برحذر داشت و از دشنام دادن وى ، نهى كرد ؛ دشمنى با على عليه السلام را كفر دانست و آزُردنِ او را آزردن خود تلقّى كرد . پيامبر صلى الله عليه و آله مى كوشيد تا در جبهه بندى عام اجتماعى ، آنانى را كه با على عليه السلام هستند و بدو عشق مى ورزند ، هم جبهه خود نشان دهد و مخالفان و دشمنانش را هم جبهه دشمن خويش و رسالت خويش .
متون احاديث معتبر فريقين ـ كه در اين بخش گزارش شده است ـ ، نشان دهنده اين است كه دشمنان على عليه السلام ، از رحمت الهى به دورند و هلاكت آنان ، قطعى است . مرگ كين ورزان به على عليه السلام ، مرگ جاهلى است و دشمن داشتنِ او ، نشانِ نفاق ، فسق و شقاوت . اگر دشمن داشتن على عليه السلام ، مرگ جاهلى را در پى دارد ، پس

1.درباره مفهوم نكوهيده بودن افراط در محبّت امام عليه السلام ، ر . ك : ج ۱۲ ص ۲۷۵ (برحذر داشتن از غلو در دوست داشتن امام على) .

  • نام منبع :
    دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    طباطبايي، محمدكاظم؛ طباطبايي نژاد، محمود؛ مترجم: مسعودی، عبدالهادی
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 111318
صفحه از 644
پرینت  ارسال به