۳۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال، 124 هزار پيامبر داشت كه من سَرور و برترين و گرامى ترين آنان نزد خداوند عز و جل هستم و هر پيامبرى وصى اى دارد كه به امر خداوند ـ كه يادش بلند باد! ـ او را وصى قرار مى دهد و وصىّ من، على بن ابى طالب، سرور و برتر و گرامى ترين اوصيا نزد خداوند عز و جل است.
۳۲۱.إثبات الوصيّةـ در خبر دعوت پيامبر صلى الله عليه و آله از بنى هاشم ـ: روايت شده است كه او آنان را بار دوم دعوت نمود ، آنان را اطعام كرد و از يك كاسه بزرگ شير به آنان نوشاند تا همه سيراب شدند. سپس به آنان فرمود : «اى خاندان عبد المطّلب! از من فرمان بَريد تا حكمران و فرمانرواى زمين شويد. خداى عز و جل هيچ پيامبرى را برنينگيخت، جز آن كه براى او وصى، برادر و وزيرى (دستْ يارى) قرار داد. حال ، كدام يك از شما برادر، وصى، وزير و ادا كننده بدهى هاى من مى شود؟».
آنان از پذيرش اين سخن ، خوددارى كردند و گفتند : چه كسى تاب و توانش مانند توست؟
امير مؤمنان ـ كه سنّش از همه آنان كم تر بود ـ ، در حضور پيامبر صلى الله عليه و آله برخاست و به ايشان گفت : من [ مى پذيرم]، اى پيامبر خدا!
پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود : «به جانم سوگند كه تو آنچه را مى گويم، مى پذيرى و دعوتم را اجابت مى كنى».
از اين رو ، وصى ، برادر و وارث پيامبر صلى الله عليه و آله اوست ، نه ديگران.
