۳۲۶.امام باقر عليه السلام :آدم به هبة اللّه سفارش كرد كه اين وصيّت ^۱ را در آغاز هر سال به ياد آورد وآن روز، عيدشان باشد. پس آنان از زمانى كه نوح در آن خواهد آمد، ياد مى كردند. در وصيّت هر پيامبرى همين گونه آمد تا خداوند، محمّد صلى الله عليه و آله را مبعوث كرد. آنان ، نوح را با آگاهى اى كه داشتند ، شناختند و اين ، همان گفته خداوند عز و جلاست : «همانا نوح را به سوى قومش فرستاديم...» .

۳۲۷.امام صادق عليه السلام :خداوند به آدم وحى كرد كه : «وصيّت، اسم اعظم ، و آنچه از علم نبوّت را كه براى تو آشكار كردم و آنچه از اَسما به تو آموختم، به شيث بن آدم بسپار».

۳۲۸.الكامل فى التاريخ :چون زمان وفات آدم عليه السلام در رسيد، به شيث ، وصيّت كرد و ساعات شب و روز و عبادتِ در خلوتِ هر ساعت را به او آموخت و او را از توفان [ نوح ]آگاه ساخت و رياست پس از آدم عليه السلام به او رسيد.

۳۲۹.تاريخ الطبرى :ذكر شده است كه آدم عليه السلام يازده روز پيش از مرگش بيمار شد و پسرش شيث را وصى قرار داد و آن را نوشت. سپس وصيّت نامه را به شيث سپرد و به او فرمان داد كه آن را از قابيل و فرزندان او پنهان بدارد ؛ چرا كه قابيل، از سرِ حسادت به اين كه آدم عليه السلام علم را به هابيلْ اختصاص داده بود ، وى را كشته بود.
پس شيث و فرزندانش علم خود را پنهان داشتند و در نزد قابيل و فرزندانش، علمى كه از آن بهره جويند، نبود.

۳۲۶.عنه عليه السلام :كانَ آدَمُ عليه السلام وَصّى هِبَةَ اللّهِ أن يَتَعاهَدَ هذِهِ الوَصِيَّةَ عِندَ رَأسِ كُلِّ سَنَةٍ فَيَكونَ يَومَ عيدِهِم ، فَيَتَعاهَدونَ نوحا وزَمانَهُ الَّذي يَخرُجُ فيهِ ، وكَذلِكَ جاءَ في وَصِيَّةِ كُلِّ نَبِيٍّ حَتّى بَعَثَ اللّهُ مُحَمَّدا صلى الله عليه و آله ، وإنَّما عَرَفوا نوحا بِالعِلمِ الَّذي عِندَهُم وهُوَ قَولُ اللّهِ عزَّوجَلَّ : «لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ ...»^۱ . ^۲

۳۲۷.الإمام الصادق عليه السلام :أوحَى اللّهُ إلى آدَمَ أنِ ادفَعِ الوَصِيَّةَ ، وَاسمَ اللّهِ الأَعظَمَ ، وما أظهَرتُكَ عَلَيهِ مِن عِلمِ النُّبُوَّةِ ، وما عَلَّمتُكَ مِنَ الأَسماءِ إلى شَيثِ بنِ آدَمَ . ^۳

۳۲۸.الكامل في التاريخ :لَمّا حَضَرَت آدَمَ الوَفاةُ عَهِدَ إلى شَيثٍ ، وعَلَّمَهُ ساعاتِ اللَّيلِ وَالنَّهارِ ، وعِبادَةَ الخَلوَةِ في كُلِّ ساعَةٍ مِنها ، وأعلَمَهُ بِالطّوفانِ ، وصارَتِ الرِّياسَةُ بَعدَ آدَمَ إلَيهِ . ^۴

۳۲۹.تاريخ الطبري :ذُكِرَ أنَّ آدَمَ عليه السلام مَرِضَ قَبلَ مَوتِهِ أحَدَ عَشَرَ يَوما ، وأوصى إلَى ابنِهِ شَيثٍ عليه السلام وكَتَبَ وَصِيَّتَهُ ، ثُمَّ دَفَعَ كِتابَ وَصِيَّتِهِ إلى شَيثٍ ، وأمَرَهُ أن يُخفِيَهُ مِن قابيلَ ووُلدِهِ ؛ لِأَنَّ قابيلَ قَد كانَ قَتَلَ هابيلَ حَسَدا مِنهُ حينَ خَصَّهُ آدَمُ بِالعِلمِ ، فَاستَخفى شَيثٌ ووُلدُهُ بِما عِندَهُم مِنَ العِلمِ ، ولَم يَكُن عِندَ قابيلَ ووُلدِهِ عِلمٌ يَنتَفِعونَ بِهِ . ^۵