1.قُبّه زمان ، معبد گنبدى شكل بنى اسرائيل بوده است كه موسى و هارون عليهما السلام ، آن را در صحراى «تَيْه» و به فرمان خداوند ، بنا كردند . برخى (مانند كفعمى) ، آن را همان «بيت المقدس» مى دانند و برخى (مانند فريد وجدى) ، آن را همانند «قبة الشهادة» دانسته اند كه خيمه اى از كتان بود و تابوت عهد را با آن مى پوشاندند (ر . ك : بحار الأنوار : ج ۹۰ ص ۱۱۹ ، دائرة المعارف القرن العشرين : ج ۷ ص ۶۰۲) .

2.در الكتاب المقدّس (ص ۳۳۳) چنين آمده است : «موسى عليه السلام با پروردگار ، چنين گفت : نياز است كه پروردگار، خداى ارواح تمامى بشر، مردى را بر جماعت بگمارد كه به عنوان رهبر آنان، وارد شود و بيرون آيد و آنان را به ورود و خروج ، وادار كند تا خلق خدا مانند گله بى شبان، رها نمانند. پس، پروردگار به موسى عليه السلام گفت : يشوع (يوشع) بن نون را براى اين كار برگير، كه او مردى صاحبْ دل است و دستت را بر او بنه و او را در پيش روى اِليعازار كاهن و همه مردم بِايستان و جلوى آنان، به او وصيّت كن و از هيبت و قدرت خودت به او بده تا جماعت بنى اسرائيل ، همگى گوش به فرمانش شوند. او جلوى اليعازار كاهن مى ايستد و از پيشگاه ربوبى درخواست تحقّق قضا و اراده الهى مى كند. پس، او و همه بنى اسرائيل و تمام مردمان، با فرمان او بيرون مى روند و با فرمان او وارد مى شوند . و موسى عليه السلام همان گونه كرد كه پروردگارش فرمان داده بود. پس يشوع را برگرفت و او را جلوى اليعازار كاهن و مردم ايستانْد و دستش را بر او نهاد و همان گونه كه پروردگار به موسى گفته بود، به او وصيّت كرد. و در قاموس الكتاب المقدّس (ص ۱۰۶۸) آمده است : «يشوع، نامى عبرى به معناى خداى آزادى است و در اصل، هوشع و يا يهوشوع بوده كه موسى او را يشوع خوانده است. او جانشين موسى عليه السلام و پسر نون از تيره افرايم است كه در مصر ، متولّد شد و در آغاز، خدمت گزار موسى عليه السلام بود. اوّلين بارى كه از او سخن به ميان آمده، در نبرد رفيديم [ در شبه جزيره سينا ]است كه موسى او را در آن جنگ، به فرماندهى بنى اسرائيل گمارد و آن هنگام، ۴۴ ساله بود. پس از آن ، مأمور تجسّسِ تيره و خاندان خود شد و به هميارى دوستش كالب، گزارشى دقيق از شهرهايى كه مأمور تجسّس آنها بودند، ارائه داد. سپس موسى عليه السلام او را جلوى اليعازار كاهن و همه مردم ايستاند و به عنوان جانشين خود تعيين كرد. و قانون گذار بزرگ (موسى عليه السلام ) ، يشوع را، اندكى پيش از وفاتش فرا خواند و بر طبق اراده الهى، همه قدرت و اختيارات خود را به او سپرد. يشوع ، بلافاصله پس از رحلت موسى عليه السلام آماده شد تا از اُردن بگذرد و از اين رو ، سه روز به مردم ، مهلت داد تا توشه برگيرند».

1.تاريخ اليعقوبي : ج ۱ ص ۴۶ . وجاء في الكتاب المقدّس ص ۳۳۳ : «كلّم موسى الربّ قائلاً : ليوكل الربّ إله أرواح كلّ بشر رجلاً على الجماعة ، يخرج أمامهم ويدخل أمامهم ويخرجهم ويدخلهم ، لئلّا تبقى جماعة الربّ كغنم لا راعي لها . فقال الربّ لموسى : خذ لك يشوع بن نون ، فإنّه رجل فيه روح ، وَضَع يدك عليه ، وأوقفه أمام العازار الكاهن والجماعة كلّها ، وأوصه بحضرتهم ، واجعل عليه من مهابتك ، لكي تسمع له جماعة بني إسرائيل كلّها ، يقف أمام العازار الكاهن ، فيطلب له قضاء الاُوريم أمام الربّ ، فبأمره يخرجون وبأمره يدخلون ، هو وجميع بني إسرائيل معه وكلّ الجماعة . وفعل موسى كما أمره الربّ ، فأخذ يشوع وأوقفه أمام العازار الكاهن وكلّ الجماعة ، ووضع عليه يديه وأوصاه كما قال الربّ على لسان موسى» . وفي قاموس الكتاب المقدّس ص ۱۰۶۸ : «يشوع : اسم عبري معناه «يهوه خلاص» اسمه في الأصل هوشع ، يهوشوع ، ثمّ دعاه موسى يشوع ، وهو خليفة موسى ، وابن نون من سبط افرايم ، ولد في مصر . وكان أوّلاً خادما لموسى . ذكر أوّلاً عند معركة رفيديم ؛ لأنّ موسى كان وقتئذٍ قد عيّنه لقيادة بني إسرائيل ، وكان عمره آنئذٍ (۴۴) سنة ، وبعد ذلك تعيّن جاسوسا لسبطه ، وقد قدّم هو وكالب رفيقه تقريرا صحيحا عن البلاد التي تحسّسوها . ثمّ أقامه موسى أمام اليعازار الكاهن وكلّ الشعب وعيّنه خليفة له . ودعا المشترع العظيم يشوع قبيل وفاته وسلّمه العمل الذي كان عليه أن يقوم به وفقا لإرادة اللّه . وبعد موت موسى مباشرةً أخذ يشوع في الاستعداد السريع لعبور الاُردن . ومنح الشعب ثلاثة أيّام لإعداد الزاد» .