فصل نُهم : آثار دوستى

9 / 1

نشانه هاى دوستى راستين

الف . گواهىِ دل

۳۲۳.امام على عليه السلام :از دل ها درباره دوستى ها بپرسيد ، كه گواهانى رشوه ناپذيرند . ^۱

۳۲۴.صالح بن حكم :شنيدم مردى از امام صادق عليه السلاممى پرسيد : «كسى مى گويد كه دوستت دارم . من از كجا بدانم كه [واقعا] دوستم دارد ؟».
امام پاسخ داد : «دلت را بيازماى . اگر دوستش داشتى ، او نيز تو را دوست دارد» . ^۲

۳۲۵.امام صادق عليه السلام :به دل خود بنگر . هرگاه دوستت را ناپسند

همان گونه كه تو را گرامى مى دارد ، گرامى اش بدارى و آن گونه كه تو را حفظ مى كند ، حفظش كنى، و در هيچ كار نيكى ميان شما بر تو پيش دستى نكند و اگر چنين كرد ، آن را جبران كنى و در برآوردن حقّ دوستى او كوتاهى نكنى . بر خود لازم بدانى كه نيك خواه و حامى و پشتيبان او در فرمانبرى پروردگارش باشى و به او يارى كنى تا قصد نافرمانى خدا نكند و براى او مايه رحمت باشى ، نه مايه رنج . ^۱

۳۲۲.امام صادق عليه السلام :دوستى، جز با صفات و حدود آن، راست نمى آيد و بر هركه همه يا بخشى از آنها در او بود ، عنوان دوست بنه و اگر هيچ يك از آنها در او نبود ، هرگز عنوان دوست بر او منه :
نخستين حدّ دوستى آن است كه آشكار و نهان دوست ، برايت يكى باشد .
دوم آن كه زيورِ تو را زيور خود و نقص تو را نقصِ خود بداند .
سوم آن كه ثروت ، دوستى او را نسبت به تو تغيير ندهد .
چهارم آن كه آنچه را در اختيار دارد ، از تو باز ندارد .
پنجم ـ كه عصاره همه اين صفات است ـ آن كه تو را در گرفتارى ها رها نكند . ^۲

ر . ك : ص 88 (كليات آداب معاشرت) .