[بر اثر پياده روى بسيار ]چاك چاك شده بود ، نگريست و به او فرمود : «اين چيست ؟» .
پاسخ داد : «اى پسر رسول خدا ! اثر [پيمودن] مسافتِ بسيار است . به خدا سوگند ، مرا از آنجا كه آمده ام ، جز دوستى شما اهل بيت ، بدين جا نياورد» .
امام باقر عليه السلام به او فرمود : «مژده بده كه به خدا سوگند ، تو با ما محشور مى شوى» .
آن مرد گفت : «اى پسر رسول خدا! با شما؟» .
فرمود : «آرى . هيچ بنده اى ما را دوست نمى دارد ، جز آن كه خداوند او را با ما محشور خواهد كرد . مگر دين ، چيزى جز دوستى است ؟ خداوند ـ عزّ وجلّ ـ مى فرمايد : قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ ؛ ^۱ بگو : اگر شما خداوند را دوست داريد ، پس از من پيروى كنيد تا خداوند ، شما را دوست بدارد``» . ^۲

9 / 3

پيامدهاى ناخوشايند دوستى

۳۳۷.رسول خدا صلى الله عليه و آله :دوست داشتن چيزى ، [نسبت به كاستى هاى

۳۳۳.امام على عليه السلام :از شخص درستكار ، فراگير و با بهترين دوست ، دوستى كن ، زيرا بهره انسان ، همان است كه به دست آورده است و در روز قيامت ، همراه كسى است كه دوستش مى دارد. ^۱

ب . محشور شدنِ دوستداران اهل بيت با آنان

۳۳۴.رسول خدا صلى الله عليه و آله :هر كه ما را دوست بدارد ، در روز قيامت همراه ما خواهد بود. ^۲

۳۳۵.عبداللّه بن صامت ـ از ابوذر كه دلبسته و پيوسته على عليه السلامو اهل بيت عليهم السلام بود ، نقل مى كند ـ :گفتم : «اى پيامبر خدا! من مردمى را دوست دارم ؛ امّا به پايه كردارشان نمى رسم» . فرمود : «اى ابوذر! انسان ، همراه كسى است كه دوستش مى دارد و بهره اش همان كه به دست آورده است» .
گفتم : «من خدا و پيامبر او و اهل بيت پيامبرش را دوست مى دارم» . فرمود : «پس تو همراه كسانى هستى كه دوستشان مى دارى» . ^۳

۳۳۶.دعائم الإسلام ـ به نقل از امام باقر عليه السلام ـ :گروهى از خراسان ، نزد امام باقر عليه السلامآمدند . حضرت به مردى از آنان كه پاهايش