ط . گناه كردن براى دوست

۲۲۷.امام على عليه السلام :مؤمن ، بر آن كه با او دشمنى مى ورزد ، ستم نمى كند و در راه آن كه دوستش دارد ، دست به گناه نمى زند . ^۱

ى . آشكار كردن هر راز

۲۲۸.امام على عليه السلام :همه دوستى را نثار دوستت كن ؛ امّا همه اعتمادت را نثارش مكن . از جان و مالت در راهش بگذر و با او همدردى كن ، امّا همه رازهايت را با او در ميان مگذار. بدين ترتيب ، حقّ حكمت را به تمامى ادا كرده اى و حقوق دوست را به جا آورده اى . ^۲

ك . نثار كردن نابجاى دوستى

۲۲۹.امام على عليه السلام :دوستى ات را اگر جايگاهى [برايش ]نيافتى، نثار مكن. ^۳

۲۳۰.امام صادق عليه السلام :هركه دوستى اش را نابجا به كار گيرد ، خود را در معرض جدايى قرار داده است . ^۴

ل . انصاف خواهى

۲۳۱.امام صادق عليه السلام :انصاف خواهى از برادران ، از انصافْ به دور است . ^۵

و . آزردن

۲۲۳.اَنَس :هرگاه پيامبر صلى الله عليه و آله شبانه براى قرائت [قرآن] برمى خاست ، آيات را بسيار آهسته تلاوت مى كرد . پرسيدند : «اى رسول خدا! چرا به قرآن خواندن ، صدايت را بلند نمى كنى ؟».
فرمود : «خوش ندارم دوستانم و خانواده ام را بيازارم» . ^۱

ز . تحقير كردن

۲۲۴.رسول خدا صلى الله عليه و آله :اى بندگان خدا ، برادر باشيد ! مسلمان ، برادر مسلمان است ، به او ستم نمى كند ، او را وا نمى گذارد و او را تحقير نمى كند . ^۲

ح . زياده روى در دوستى

۲۲۵.رسول خدا صلى الله عليه و آله :با دوستت چنان دوستى كن كه شايد روزى دشمنت گردد ، و با دشمنت چنان دشمنى كن كه شايد روزى دوستت گردد . ^۳

۲۲۶.امام على عليه السلام :دوستى ات ، [در حدّ] شيدايى و دشمنى ات [مايه] هلاكت نباشد . دوستت را به اندازهْ دوست بدار و دشمنت را به اندازهْ دشمن بدار . ^۴